gergin anınızda tiyatro oynamak zorunda kalabileceginiz durumdur. yanınıza gelir tatlı gülüşü ile size bakar ama o bile gerginliginizi götüremez. işiniz varken bile bilgisayarınıza göz diker içinizden yok imkansız hayır olamaz diye geçirirken ebeveyn gelip biraz oyun oynayabilirmi demesi ile gerginlik katsayısı ikiye katlanıp nezaketten kafayı iki kere olumludur şeklinde sallayıp kös kös oyun oynamasını izlemek farklı bir tiyatro branşıdır.
yaklaşık 5 yıl boyunca her cumartesi 8-12 arası bu başlığa uygun bir çocuk oldum. çok eğlenceli bir durumdur. her tarafı dağıtırsınız ama kimse bişey demez. tam anneniz "evladım dursana işyeri burası oyun parkı mı" diye azarlamaya kalkar. patron araya girer "çocuk o bişey olmaz" diyerekten.
küçüktür bunlar, babasının arkadaşları sevsin diye getirmiştir annesi. halbuki laf, anne hanım, babanın etrafında ne tip hatunlar dönmektedir ona bakacaktır.
ufaklık hiçbir şeyin farkında olmadığı için, ofis kurallarına da uyacak değildir. ağlar, işer, sıçar, tam bir rezalet.
eğer 0-2 yaş mensubuysa muhakkak ağlar. ulan çocuk, ne diye ağlıyorsun? milleti maymun ettin, daha ne istiyorsun?
isviçreli bilimadamları gelsin, bu durumu çözerlerse anıracağım.
ebeveynlerinin sevilmesi ya da ilgi gösterilmesi beklentisi içinde oldukları, masadakileri dağıtabilme ihtimali olup nezaketen kızmamanız gereken çocuktur.
