is yeri adı uzerinde iş maksatlı gittiğimiz yer. Buradaki mevcut kişilerle konuşmak gibi bir mecburiyetimizin olduğunu sanmıyorum hatta muhattap olmak gibi de.
Ben mesela konuşmak istediğim kişileri normal hayatımdan tercih ile seçerim, işyerinde zorunlu olarak ortak bir ortamdayiz diye samimiyette bulunmaktan hoşlanmam. Çünkü bana ne.
is yerine sosyallesmeye biriyle sohbet etmeye degil para kazanmaya gidiyorum.is disinda gerek kalmadikca kimseyle konusmam. konustuklarim da kisa komutlar.
baris bey böğön yine süğürlü
alakasi yok lan.
kafam kaldirmiyor.
ama baris bey aylik listeyi kaybettim.
sacina verdigin onemi keske isine de verseydin. bana ne aq.
mudur ya da direktör degilim.ameleyim.isimi yapar cikarim.
pozisyonunuzla alakalıdır o. misal direktör, koordinatör gibi üst düzey pozisyonlarda iseniz, herkesle muhatap olmamanız gerekir zorunlu durumlar hariç.
hiç konuşmamak değil de fazla laubali olmamak iyidir. laubali oldun mu herkes her şeye yüz bulmaya başlıyor ve önünü alamıyorsun bir daha. hele ki yaşları kendinizden büyük insanlarla çalışıyorsanız, aman ayıp olur aman yaşına hürmet vs. daha başından laubali olmazsanız hiç bunlara kafanızı yormazsınız.
Bizde vardı böyle biri selam sabah vermez,verdiğinde almaz,hal hatır sormaz,sorduğunuza cevap alamaz,çıkışta beklediğini söylersin gelmez,gelse de önden çekip gider,davetlerine katılmaz.tam anlamıyla imtihandı.
Herkesle olmasa bile çoğunluğuyla konuşmuyorum neden mi selam verip karşındaki yüzünü çevirecek kadar Öküz olursa bu duruma düşersin.bu kibiri anlamış Değilim.okumakla cidden adam olunmuyor.görgü başka bir şey.bazılarına insan diyesim gelmiyor.sayelerinde robot gibi selamsız sabahsız geçmeyi öğrendim.
öyle bir tip olması çok zordur çünkü iş yaşamında sürekli bir etkileşim içinde olmanız gerekir, hangi sektörde nasıl bir pozisyonda çalıştığını merak ettirir.
