hele pazartesileri, kendin haricinde herkesin nasıl bu kadar enerjik olduğuna şaşırısın, oysaki herkes "allah canımı alsada kurtulsam" diyerek geziyordur o sabah saatlerinde.
öyle bir durumdur ki, anne sıcaklığında sizi sarıp sarmalayan bir yorgan ve anne şefkati gibi yumuşak yastığa başınızı yaslama durumudur.
Zamansız öten bir horoz gibi gelir o anınızı bozan her ses. Ertelersiniz bazen o sesleri. 1 olur 2 olur 3 olur derken uykunuz galip gelir. Yorganınızın altından çıkmak yerine iyice örtünüp her şeyden uzak olduğunuzu düşünmek daha keyifli gelir. Bu keyfinizi bozacak kimse de yoktur. Sonra tekrar uyanırsınız ve acı gerçekle karşılaştığınızın göstergesidir. Saat 11:30 olmuştur. Yani mesainin başlamasının üzerinden yaklaşık 2 saat 30 dakikacık geçmiştir. Üstelik bu sefer vakitsiz öten horoz da patronunuzdur. "günaydınlar. beyimiz kahvaltıyı nasıl isterler?" sorusuyla karşılaşmanız an meselesidir. Sonrası her gencin başına gelecek durumlardır. işinizin başına dönmenizin vakti gelmiş rüyalarınız sona ermiştir. Sizi ne yorganınız gibi saracak ne de yastığınız gibi yumuşak olacaklardır.
haftasonları da saati haftaiçi gibi kurup yatıyorum ben. kalkıyorum. oh diyorum. şimdi de kaldır yiyosa beni yataktan diyorum. bi yere gitmiyorum mına koyim, uyuyacağım hayvan gidi diyorum.
sonra bi kendime geliyorum. salak mısın oğlum sen diyorum. uykumu böldüğüme yanıyorum. ruh hastasıyım evet.
