yeni mezun olmuş bir meslek adayının tecrübe kazanma serüveni, işverenlerin ördüğü piyasa dayatması duvarlarla doludur. başvurduğunuz tüm kapılar birer birer \"biz sizi ararız\" naifliğinde yüzünüze kapandıkça, edindiğiniz tecrübe meslekiden çok \"iş arama\" tecrübesi olur.
-ilanlarınızdaki seçenekleri karşılayabilmek için geçmemiz gereken yolları tıkamayın. Ayrıca ütopik kişiler yaratmayın. onu da bilsin, bunu da bilsin aynı zamanda işini sevsin. hem en az dört yıllık üniversite eğitimi almış olsun hem de piyasadaki tüm programları bilsin. yetmez en az iki de yabancı dil bilsin.
yani üzüm olsun; çekirdek tartışmasız olamaz zaten, salkımı da olmasın, yıkanmış olsun, yazı beklemeyelim hemen olsun.
tamam hadi okulu bitirdiniz ve yılmayıp birçok programı da öğrendiniz ama çalışmaya başladığınızda; ilanlardaki beklentiyi bulamıyorsunuz. maaşınız sizden istenen programların kurs bedellerini karşılamaya dahi yetmiyor. size o da olsun bu da olsun diyen işvereniniz sigortanızı yatırırken mesela, aynı titizliği göstermiyor. bazen çok daha komiği programları kaldırmayan bilgisayarlar veriliyor size.
esnek çalışma saatleri ne kadar esneyebilir sizce? o kadar esner ki bir müddet sonra gerçek çıkış saatinizi unutursunuz. sabah 9 akşam 10 olur. çünkü hep iki kişilik çalış(tırıl)ırsınız... zaten ilanlara baktığınızda aslında aranan birkaç kişiye ait özelliklerdir. ama hepsini sırtlanmanız istenir.
istisnalar yok mu tabiki var ama onlar da şanslı birkaç azınlığın yol serüvenine dahil olabiliyor. çözümü ise yine birlik olmaktan geçiyor; mesleğine, ünvanına saygı duymaktan, eyvallah dememekten. bu da biraz yürek ister.
