-merhabalar.
-merhaba.
-nasılsınız?
-sağolun. siz?
-teşekkür ederim.
-bize başvuruda bulunmuşsunuz. hangi pozisyonu düşünüyorsunuz şirketimizde?
-satış danışmanlığına başvurmuştum.
-peki... okuyor musunuz?
-evet. x üniversitesi y bölümünde.
-hımm... geleceğe dair planlarınızda neler var?
-kendi mesleğimde çalışmak istiyorum. sanat yönetmeniği veya görüntü yonetmenliğini düşünüyorum.
-ne iş yapar peki bunlar?
-nasıl?
-ne iş yaparlar bana anlatır mısınız?
-tabii....*
-selam
+merhaba
-bu satış-pazarlama işi değil rahat olun
+biliyorum bu sebeple burdayım
-ilk ay maaş yok tanıma dönemi
+tamam sorun değil
-gazeteye reklam alcaz işimiz bu
+nasıl olcak çalışma sistemi nasıl
-zamanla öğrenirsin...tanıdığın iyi mekanlar varsa iyi olur reklam verirlerse bize sen onlarla konuş
+öyle mekanlarda tanıdığım olsaydı burda olmazdım zaten...
sömürü temelli dünyanın haliyle sömürüye dayalı görüşmeleridir. elma suyu içilir üstüne.
Firma seni işe almadan test sürüşüne cıkmak ister. Sen de kendini pazarlamaya çalışıyorsun sonuçda. Görüşmeye giden kişi dağa gergindir cünkü olaya bu iş bana çok lazım ve ona uygun olduğu için başvurmuşdur, gerginliği o yüzdendir. Ama işveren gözü ile bakmak lazım, para onlardan cıkacak, ortada yapılması gereken iş var, yanlış adamı almak sonra cıkartmak tekrar aramak büyük külfet, görüşmeye giden bu gözle bakabilmeli. Kesinlikle nasıl davranacağınız ne söyliyeceğiniz çalışılmalı. Firma hakkında bilgi edinilmeli. Hazırlanmış onları şaşırtacak cevabınıza zemin hazırlanmalı ve söylenmeli.
Mesela
- Bizi neden tercih ettiniz veya sizin ile çalışmak bize ne katıcak veya neden biz ?
+ Firmanız 1912 yılında kurulduğu zaman ki başkanınız Enver X bey ın sözundeki gibi.....
Kesinlikle doğrularınızı oynadığınız tek kişilik tiyatro oyunu gibi olmalı.
en fenası dönüş beklemektir. acaba oldu mu olmadı mı duygusu kemirir içinizi. ne zaman ararlar ki acaba? diye sorarsınız içinizden kendinize. ne zamana kadar umut bağlasam diye düşünürsünüz. bi telefon edip sorsam mı diye eliniz telefona gider durur ama vazgeçersiniz.
garip bir duygudur. çıkmadık candan ümit kesilmez ya..
heyecandan ellerin ve sesin titremesi ile beklenen andır. daha önce çok bulunmadığınız, tanıdığınızın olmadığı bir şehirde gerçekleşecekse daha gerilimli olacak olandır.
gidilecek yer sora sora bulunur.daha işi almadan '' bu şehirde yaşayacağım '' diyerek. görüşmeye girilen ilk an gergin, çıktığınız an bir o kadar rahattır. şimdi geriye sonucu beklemek kalmıştır. *
en sevdigim şeydir şu hayatta. hatta bir ara rutine baglayıp acaba iş görüşmesi meslegim mi olsa diye düşünmeye bile başlamıştım hatta ve hatta yok ben işe başlamim birkaç görüşme daha yapim, yaptıkça egolarımı tatmin edim, o karşımda kocaman güçlü duran adamları yarım saat içinde kediye çevirim, kedi olduklarında da zevkten dört köşe olup yaaaa naber dumur oldun dimiii diyeyim diye düşündüm.
egolarınızı tatmin etmek için birebir bir yöntemdir.
çok .boktandır. gelsinler evimizde görüşsünler görsünler vs. nıye öyle sıkıcı konuşmalar, numaralar. sallamalar. gerzek yerıne koymalar bırbırını...dünyanın en sıkıcı 4. şeyi. bazen komik olaylar da döner tabii. adamla kanka olup çıkarsın işe alınmazsın ama arkadaş olursun vs. yahut geyiğe vurup eğlenirsin. işte bu güzel.
Bitmek tükenmek bilmez iş görüşme tarzları ya bankalar sabahın köründe arar görüşme yaparlar yada özel sektörteki firmalar telefonda ingilizce mülakat ki bu son dediğim oldukça ilginç(*)anlam veremedim görüşme tekniklerine.
karşınızda orospu çocuğu biri vardır işsizsiniz,ihtiyaç sahibisiniz diye sizi aşağılamak için her fırsatı değerlendirir. iş görüşmesi dediğin böyle birşey bilmeyenler öğrensin.
Kurumsal bir çok şirkette artık görüşmelerin ön mülakatını piskiyatırların yaptığı zırvalık
-hoşheldiniz
+hoşbulduk
-kendinizle ilgili bir başarı hikayesi anlatırmısınız?
+komşunun kedisi ağaçta kaldı herkez bakarken ben çıktım aldım alkış kıyamet koptu ağaca ve kediye adımı verdiler,
-hımm güzel
-bir topluluğa liderlik yaptınızmı? sivil hayatta bunu örneklendirirmisiniz?
+mahalede çete kurmuştum herkezi dövdük.
-çok zor durumda kalsanız ve karşınızdakini ikna etmeniz gerekse ne yaparsınız.
+gelsene sen şöye kenara...
-tamam anlaşıldı bey efendi biz sizi arayacağız...
bugün sinir harbi ve hayal kırıklığı ile sonuçlanan görüşmelerden birisi yaşanmıştır. ilk görüşme yapılmıştır gayet başarılı geçmiştir. aranılan özelliklerimize uyuyorsunuz denmiş fakat yine de 15 gün süre verilmiştir hemen akabinde ikinci görüşme için ararsak maaş ve işleyiş hakkında görüşmek için ararız denmiş ilk görüşmeye son verilmiştir. aradan tam 1 hafta geçmiştir ve yine aranılmış olmamın verdiği sevinçle dostu düşmanı arayıp oldu bu iş diye haber vermememin salak bir sonuca varacağını bilmeden sevincimi paylaşarak bugün yine lanet olası kuruma gidilmiştir. bu kez genel müdür sıfatındaki kişiyle görüşülecektir. dedim herhalde maaşı filan kendisi anlatacak. neyse ilk önce burcum ve özellikleri sorulmuştur.(ne alaka amk yerinde bu soru) sonrasında bir yanlışlık oldu cv de işletme yazdığını görünce muhasebe departmanı için aradım ben sizi denmiştir. ilk görüşme özet halinde anlatıldıktan hemen sonra birkaç hakaret ve sinir boşalması sonucunda görüşmeye son verilmiştir.
ulan manyak mısınız?cv de her bir bok yazarken orada koskoca dış ticaret departmanı ve yönetici kadro yazarken ben işletme yazısını görünce muhasebe sandım ondan çağırdım denir mi insana?
böyle kurum ve kuruluşlara işe girelim diye uğraşıyoruz yazık biz işsizlere. allah topunuzu bildiği gibi yapsın!
2 ayda yaklaşık 15 tanesine girdikten sonra beynimi eriten, çürüten ve beni adeta bir walkera dönüştüren görüşmelerdir. "iiiişş" diye ortalıkta gezer oldum ona amenna da, son 4-5 yılda yaptığım en büyük salaklıklardan birine sebep oldular ona üzülüyorum.
dediğim gibi tam 2 aydır iş arayan yeni mezun, bir inşaat mühendisiyim. bugünkü ile beraber toplamda 15 tane iş görüşmesine girdim. artık umudumu kesmiştim, askere gideyim bari diye düşünürken bir buçuk ay önce başvurduğum bir yer aradı. gittik görüştük. toplamda 10 dakika süren bir görüşmeden sonra "tamam aralıkta başlayabilirsiniz" dedi bana şirketin sahibi. şok olmuştum. biz size dönerizler, şu siteye girin şu testi yapınlar, biz sizi arayacağızlardan hiç biri olmadan direkt işe girmiştim. bu arada iş vermeye niyeti olan adamla niyeti olmayan adam diye iki sınıf iş veren varmış bunu da öğrendim. cumartesi pazar tatil -ki inşaat mühendislerinin %90 böyle bir şeyi hayal bile edemez", araba, öğleden sonra 16:30 da biten bir mesai... cennet cennet.
güle oynaya eve döndüm. haber bekleyenlere haber verdim derken, okuldan çok sevdiğim bende çok emeği olan bir hocam aradı ve "mellon sana iş buldum oğlum pazartesi başlıyosun" dedi. nasıl yani? 2 aydır evde göt büyüten, 5 kilo alan bana aynı gün iki ayrı iş yerinde işe başlamam için fırsatlar sunulmuştu. vay amk dedim bir daha içimden.
bugün de işte bu ikinci firmaya gittim. aklımda her şeyi çok güzel kurdum. tecrübe var ya güya 14 tane iş görüşmesinden. yine 10 dakika falan süren bir mülakattan sonra bir "tamam haftaya gel başla" daha vardı elimde. ve o kritik soruya sıra geldi "ne kadar maaş beklentiniz var bizden?" en çok bu soruya hazırlıklıydım güya. pat diye söyleyecektim aklımdaki miktarı. miktar dediğim de yeni mezun adama ne verilmesi gerekirse onu istiyorum. atla deve değil yani. bir anda ağzımdan isteksizce, kontrolsüz olarak "bir maaş beklentim yok" çıktı. içimden "lan ne dedin lan mal. gerizekalı" diye kendime söverken şirket sahibi "böyle düşünmeniz çok güzel, zaman içinde mutlaka maaşınızda artış olacaktır." dedi ve çıktı gitti. arkasına bile bakmadı. masada göt gibi kaldım. ne kadar maaş alacağımı bilmeden işe kabul edilmiştim.
artık elimde hangisini reddedeceğimi bilmediğim 2 adet "pazartesi gel başla" teklifi ile bekliyorum. nasıl bir karar vereceğimi bilmiyorum ama yaptığım bu mallığı uzun süre unutmayacağım. umarım orta vadedeki bir gelecekti mallık kotamı doldurmuşumdur. kendimi düşürdüğüm pozisyona bak arkadaş.
ışık yılı sonra gelen edit: ikinci teklifi kabul edip 7 ay çalıştım. ilk tekliften de 300 tl daha fazla bir maaşım oldu. haftasonu tatilim de vardı. 2 gün hem de. ama ofis ortamıydı. ofis insanından, entrika çevirme çabalarından, yeni geleni ezme hallerinden, ayak kaydırma operasyonlarından, arkadan konuşmalarından kısaca ofise dair ne varsa nefret ettim. harita mühendisi olduğundan inşaat mühendislerinden haz etmeyen bir şefin altında çalışmak zulüm geldi açıkçası. haziran gibi işi bıraktım. bir hafta içinde umman'da saha işi buldum. şu an da halen umman'da saha mühendisiyim.
en kötü huyunuz nedir? (kim yoğurdum ekşi der)(beni tanımayı denemelisin bebeğim sonrasında kararı sen ver)
şirketimizde işe alındığınızı düşünün, x kişiyi görürseniz utanır mısınız? (x kişinin götü açıkta mı dolaşıyor merak etmedim değil)
ihtisasınız elektronik ancak su tesisatında kaçak olursa ne yaparsınız? (anasını bile mikerim, ne iş olsa yaparım. yalarım yutarım oh ye)
tarzında eblehçe soruların havalarda uçuştuğu görüşmelerdir. enteresandır, oldukça komik ancak bir o kadar can sıkıcıdır.
çok gergin ve stresli bir durumdur. hele bir de hiç iş tecrübeniz yoksa karşı taraftan olumsuz yanıt gelme olasılığı yüksektir. bu görüşmelerde jest ve mimikler abartıya kaçmadan kullanılmalı, samimi olunmalı ve kesin ve net ifadelerle konuşulmalıdır.
yapacağınız görüşme eğerki bir toplu iş görüşmesi ise kapısında beklerken diğerlerine " siz nerden mezunsunuz " deyip alınan cevapla moral olarak sıfıra düşebılır. "amanın şapı yuttuk içeri girerken çelmemı taksam buna nööörsem bu varken bunlar benı buraya çaycı yapmazlar " dıye dusunerek depresıf havaya sokar adamı. Kımseye soru sormamak ve kımsenın sorusuna yanıt vermeyerek gızem yaratmak lazımdır.
