Doğrusu (bkz: uygun iş bulamamak) şeklinde olması gereken hede. Yoksa iş arayana çoktur. Ancak üniversite mezunu birisinden de sokakta limon satmasını beklemek, inşaatta amele olmasını ummak, alışveriş merkezinde meyve sebze dizebileceğini düşünmek zulümdür, haksızlıktır, vicdansızlıktır..
Şahit olduğum dört beş olaydan yola çıkarak söylüyorum; millete iş beğendiremiyorsun. Adam lise mezunu, dil yok, kendini geliştirmişlik sıfır. 1300+prim diyoruz. Diyo ki prim ne kadar? Hele bir bağla birilerini amk. Cumartesi yarım gün diyorsun surat asıyor. Arabayi akşam eve götürmek istiyor. Maaşı beğenmiyor. Falan da filan da. Yani işletme mezunu biri olarak bir yere gidip ceo olarak başvurursam alınmayacağımı bilirim. Bizim millette hel olamayacağı yerlere başvurmak gibi bir adet var.
Kapitalist sistemin çok üzücü sonuçları. Sizlerin yazdıklarını okurken benim içim parçalanıyor. Bazıları ilahiyat tarzı saçma bölümleri okuyarak %100 iş bulmayı garantiliyor hem de devletin şemsiyesi altında ama alın teriyle çalışan ve bu dünyaya ya da insanlara faydası olan bölümlerden çıkanlar işsiz kalıyor hak etmedikleri halde... Denecek laf yok fazla en son sağlam bir devrimle bir şeyler değişecek inşallah.
Aradığın işi bulamamak yada insan gibi yaşamaya izin verecek bir iş bulamamak olarak değiştirilebilecek başlık. O kadar güzel bir dünyada yaşıyoruz ki bir döner için yaklaşık 2 saat çalışmak zorundayız. Lanet olsun liberal kapitalizm.
1500 tl + ssk + yemek, yol size ait
4 aydır internet de işçi arıyoruz 2 şubeye başvuran sayısı 40-50 çoğunluğu da parayı az bulup cagirsak da gelmiyor.
çok streslidir, insanı hayattan bezdirir. bir de bakmaktan sorumlu olduğun kişiler varsa tam bir eziyettir. pes etmemek gerekir, inanarak isteyin ve eğer bu dönemde iş bulursanız armutun sapı üzümün çöpü deyipte beğenmemezlik yapmayın.(tavsiyedir)
Muhteşem bir durumdur. Bol keyif verir.
Bir firmaya gittim ; ilk görüşmeyi geçtim. Firma oldukça tanınan bir holding ' in bünyesindeki bir şirket. Öyle olunca ister istemez insan kalite bakımından daha üstün bir şeyle karşılaşacağını düşünüyor ; öyle değil mi ? Maalesef hüsran... Görüşmedeki kibar insanların desteği ile ( iş geliştirme uzmanı ve insan kaynakları direktörü ) beni fabrikayı ziyaret etmem için davet ettiler. icabet ettik ; koca fabrikanın içinde bulunduğu kocaman organizeyi neyse ki kimse bilmiyor ; sürüsüne bereket araç değiştirip kaybolduğumuz bir yerden 40 derece sıcağın sizi fönlemesinden sonra firmaya yetkilisine ulaşamayıp , firmaya telefon açıp '' ben geldim , fakat yerinizi bulamadım ; bu taraflarda sizin içinde bulunduğunuz yeri bilen yok ; ben artık geri dönüyorum '' dediğinizde ( ki sabah 07:00 gibi yola çıkılmış , ist boydan boya geçilerek 5 saatten fazla bir süre güneşin altında yana döne kocaman iş sahası aranmış ) rica minnet sizi durdurup ; gelip almaları ve bu esnada hem telefonda hem de sizi almaya gelen araçtaki uzman arkadaşın gülmesine de katlanıp ; pancar gibi olmuş halde bile firmaya gidip ; sakin olmaya çalışmak ; enfes bir duygu. Neyse ki burası Türkiye ; problem ancak bittiğini düşündüğünüz zaman aşırtma yapar. Fabrikada tur atıp , ürün ve üretim hk bilgi toplayacağınızı sanarak sakinleşmeye çalışırsınız ; lakin fabrikada turlamak yerine size haber vermeden fabrika müdürü ile bir toplantı hazırlanmıştır. Güzel olan tarafı bundan fabrika müdürünün de bilgisi olmaması. Tabi siz bunu ancak toplantı adı altında , size diş sıkarak üstün körü verilen cevaplar ve sizin bunları not alıp bir manaya sevk edebilmesi için kafanızda düzeltme yapmaya çalışırken ; 10 dk sonra toplantının bitmesiyle ;sizin dışarda olduğunuz sanılarak ; fabrika müdürünün sizi getiren arkadaşlara küfüre varan sözler söylemesiyle ve sizin arkanızdan etmediği laf kalmayarak ; herife dalmamak için kendinizi dışarı attığınızda öğreniyorsunuz. Uzman arkadaşların zoru başarıp organizasyonu b. k etmeleri ; çalışacağınız fabrikanın kalleş , içten pazarlıklı , arkadan konuşan ; yüzünüze birşey söyleyemeyen ;sizin yarı kilo ve boyunuzda olan ; bir kavga esnasında kolaylıkla kırmızıya boyayabileceğiniz bu kişiden özellikle uzak durulup ; kendinizi sakinleştirmeye çalıştığınız bir mertebeye ulaşmışsınızdır. Sonrasında sizin konuşmaları duyduğunuz ve kapıdan çıktığınızda herkesin hürraaa diye arkanızdan koştuğu ; size yemek ısmarlamak istedikleri , evinize araçla bırakmak için ısrar ettikleri ; fabrika müdürünün '' ben çok kötü oldum '' deyip yerin dibine girdiği ; fakat sizin müsterih olup ; '' izninizle , ben sizden ayrı gitmek istiyorum'' dediğiniz, rica minnet köprüye kadar bırakıldığınız anları yaşadığınız ; saçma sapan durumdur. işin garip tarafı bu uzman arkadaşlardan birinin herşey normalmiş gibi '' sizi gn md ile görüştüreceğiz , yarın uygun msnz ? '' sorusu olur. ''Bunu yarın telefonda görüşelim '' deyip , sinirliyken küfüre girmemek için ertesi güne şutlanır. ertesi gün arayan uzmana '' ben artık sizin firmanızla görüşmek istemiyorum '' denir ve kendisinin korkmuş bir sesle '' peki nedenini benimle paylaşır mısınız'' ricasını kırmayıp , genel birşey sallanır. Lakin iş aramak çok keyiflidir ama bizim gibi parasız ve tecrübeli iseniz iş katmerlenerek size karşı bir hal alır ; maalesef yardım , ihtiyacınız olduğunda gelmez . Hepinize bol şans.
cv hazırlanır , iş başvurusu yapılacak yerler belirlenir , tıraş olunur ve efendi giysiler üzerinize geçirilir.işyerlerinin insan kaynaklarına gidilir." biz sizi ararız "cevabını aldıktan sonra tekrar eve gidilir ve bu durum böyle devam eder.bu döngünün devamına iş bulamamak denir.
(bkz: işsizlik) gibi bir kavram varken sadece insanların şımarıklığı ile sığ bırakılmayacak kavramdır. elbette birden olmaz bazı şeyler emek vermek gerekir fakat verilen emeklerin karşılığını alabiliyor muyuz? bu da önemli bir soru.
Yeterince istihdamın sağlanamaması özellikle küçük yerleşim yerlerinde, her yıl saçma sapan üniversitelerin açılması ve milyonlarca mezun verilmesi, rakiplerinizin artması ve kişisel gelişimin azlığından dolayıda kaynaklanan durumdur.
sen git üniversite bitir,
bilmem kaç program kullan,
iyi seviyede ingilizce bil,
deneyimleri boncuk gibi diz cv'ne.
sonracıma lise mezunu bir müdürle yapılan görüşmeden şunları duy;
-öz geçmişinizden çok etkilendik,
-esnek çalışma saatlerine uyar mısınız,
-5 yıl içinde evlenmeyi düşünüyor musunuz yada çocuk yapacak mısınız?
-hafta sonları çalışıyoruz,
-başka departmanların işlerini de size vericez yaparsınız siz dimi,
-maaş olarak şirketimizin ücret politikasına göre ımmm şeyy kem küm. (küfür eder gibi bir tutar)
15 yıldır çalışma hayatının içinde olan biri olarak diyebilirim ki; bazılarının ifade ettiği gibi iş çok falan değil, onların iş olarak nitelendirdiği şey aslında bildiğin karın tokluğuna kölelik. o şartları kabul edip çalışarak tabi ki karnınızı doyurur, hayatta kalırsınız ama yıllar sonra elde edeceğiniz tek şey de bu olur. öyle aman aman donanımlı biri değilseniz, kaydadeğer bir birikim, sağlam kariyer vs gibi şeylerin hayalini kurmayın. sistemin sizden olmanızı istediği şey; kafasını önüne eğen, sesi çıkmayan, sadece işini yapan gönüllü köleler olmanız.
not: bazıları da buna neden şakşakçılık yapar hala çözebilmiş değilim. adamların ya tuzu kuru ya da hepsi patron anasını satayım diyeceğim ama öyle adamında internet sözlüklerinde goygoy yapacak kadar boş zamanı yoktur herhalde.
insanın tüm sözlerini, hayallerini, düşündüklerini boğazına düğümleyen lanet olası durum. yaşadıkça öğreniliyor ya hani bazı şeyler; işte yana döne iş arayıp da bulamamanın insana etkilerini de böylelikle öğreniyorsun. senden küçükler, senden sonra mezun olanlar minik bir çabayla beklemeden iş bulduklarında, şuursuz, zevzek, kendini bilmezlerin abuk sabuk sorularına cevap veremedikçe, versen de anlamadıklarında, yaptığın fedakarlıkları hatırladıkça, ısrarla dibe battıkça ve en nihayetinde umudunu tümüyle yitirdiğinde görüyorsun hayatın asıl rengini. her şey daha bir gözüne batıyor. ders çalışmaktan, araştırmaktan müthiş zevk alan biriyken tek bir soru çözmeye, sınava hazırlanmaya hevesim kalmadı. "sınava gir" lafını duymak yerine kendimi bir yerden atsam daha az zoruma gider herhalde. sen şahit ol sözlük, artık tek bir çaba göstermeyeceğim iş bulmak için. hiçbir lanet iş bulma sitesine girmeyeceğim. kılımı kıpırdatırsam ne olayım! iş aramakla bulunmuyor. iş seni buluyor. -başarabilirsem- bu el çekme halim kimi ilgilendiriyor? sadece beni. zararı da yararı da bana. tavşan- dağ meselesi anlayacağın. işte, bu ülkede iş bulmak adına her davranışın sadece seni etkiliyor. uğraşsan da uğraşmasan da, çabaların elinde patlasa da, hırsından ağlamamak için dişlerini birbirine geçirsen de, ölsen de bitsen de her halt sadece seni etkiliyor. çektiğim acı kadar başkalarını da acıtmak istiyorum ama kimi bilmiyorum! hayatın öyle bir düzeni var ki, içinde bir şeyler için hevesi olanı kendinden soğutmak adına her şeyi yapıyor. bunu adı imtihansa da ben kağıdımı verip çıkmak istiyorum salondan artık..
