iş tecrübesi olmayan insanda başka, işinden memnun olmayıp da ayrılamayan insanda başka şekilde yaşanan lanet duygudur. allah bu duyguyu kimseye yaşatmasın, illa yaşatacaksa da mümkünse çok kısa sürsün.
son olarak; iş bulmadan işinizden ayrılmayın. şakası yok bu durumun çünkü.
sıkıntılı bir durumdur tez hazırlıyorsanız artık dananın kuyruğunun koptuğunun farkına varırsınız artık üçbucuk atmaya başlarsınız kara kara düşünürsünüz.
Önceden bu olay “işini yapamama korkusu”ydu. Herkes bir meslek öğreniyor, bu mesleği de ömür boyu yapmak istiyordu.
Sonra 2000 krizi girdi devreye. Özel sektöre güven azalırken özel sektörse zalimliğiyle ön plana çıktı. Sonra üniversiteler arttı, pohpohlandı. Uygulama yerini teoriye bıraktı, herkes bilgiye boğuldu. Bu da insanlarda “tecrübe” tanımının değişmesine sebep oldu. Sistem şişti, şişti ve kimine göre patladı kimine göre şişmeye devam ediyor.
Artık erkekler -16 yaşında alınabiliyordu sanırım- motorsiklet ehliyeti alıp ya kuryelik ya garsonluk kovalıyorlar. Kızlar içinse işler daha kötü. Artık insanlar eğitimini aldıkları işleri değil direkt işi düşünür haldeler. Verilen maaşların seviyesi, sosyal statü, tüketim toplumu derken 50 sene sonra sosyolojik bir hüsran olarak anılacak günümüz. Esnaflığa kimsenin dayanacak gücü yok (maddi anlamda), zanaat öğrenmek için yaşlar geçti geçmek üzere. instagram’da sürekli “yazılım ve dil” öğreninciler.
Velhasılıkelam çok zor bir durum. Psikolojik olarak herkesi yıpratıyor. Çevreyi, aileyi. Ve tüm bunların merkezindeyken çevre etkenlerin de yükünü çekmek gençlerimizi buhrana sürüklüyor.
Umarım hepiniz gönlünüzdeki, severek yapacağınız işe girersiniz sevgili yazarlar. Sizler için temenni dışında bir şey gelmiyor elimden.
