kaç kez karşılaştığımı hatırlayamadığım kadar çok olan geleneksel başvuru modeli. öyle ki gelen ikiliye sormaktan utanmaz oldum.
+kim başvuruyor?
-kızım
+ee amca senin ne işin var?
-yardımcı oluyorum ben. gn.mdr. bizim kivrenin bacanağının babası olur aynı zamanda.
+vay mına koyim bu işi oldu bil amca:s
bu ahbap dost ilişkisi ile hala bir yerlere varılabileceği inancını taşıyacak kadar saf milletiz harbi. dıdısının dıdısından medet umuyor hala vah yurdum insanı vah.
yahu iş başvurularında aranılan birinci kriter kişinin kendine olan özgüveni değil midir? 4 yıl okut gıda mühendisi yap. sonra gel her iş başvurusuna yanında git. oha mına koyim yuh.
bildiğin kurumsal şirket la burası. çalışanların zaten yarısı bayan. sanki geleni geçeni s*kiyoruz burada.
bu dünya kendi ayakları üzerinde duramayana dar bir dünya. kaldıki mülakatlarda kendi ayakları üzerinde durabilenler arasında seçmeler yapılır. duramayanlar söz konusu değil. baba kız gelenleri siz düşünün artık.
