söylesem mi yoksa saklasam mı diye düşündüren tuhaf bir durum. bugün neredeyse itiraf edicektim. az kalmıştı. yanında o kadar mutluyum ki artık dedikodular çıkmaya başladı ve ben bu yüzden uzak durmak istesem de bir yanım doğru kişinin o olduğunu düşünüyor. öyle beyaz yakalı falan olduğumuzu da sanmayın sıradan bir şirkette beraber çalışan işçileriz. okurken kafanızda bişeyler oluşsun diye belirttim bunu. ofis gibi bir ortamda değiliz yani, neyse.
ama reddetme olasılığı çok korkutuyor adım atamıyorum. düşünsene aynı yerde koca gün vakit geçiricez ve birbirimizin suratına bile bakamıcaz. eski sıcak samimiyetimizi de yitirmiş olucam. muhtemelen istifa eder kaçarım. neyse şimdilik bu kadar. bu başlığı ara ara doldururum ben yakın zamanlarda.
mantıklı düşünmek gerekirse, iş dışında arkadaşa aşık olmaktan daha sıkıntılı bir vaziyettir. ortada hali hazırda resmi bir iş ilişkisi var, onu geç bu ilişki de kıskançlık olursa vaziyet ne olacak. bir çok soru işaretini barındıran bir eylem olup biraz çocukça gibidir de. hülasa; kadınlar böyle bir durumda hoşlansa dahi pek düşünmeyebilir.
aynı işte çalıştığın arkadaşına aşık olma durumudur. karşılıklı olursa güzel olur lakin karşılıksızsa işkenceden beterdir. sevdiğiniz bi nefes kadar yakınınızda olmasına rağmen size yıldızlar kadar uzaktır aslında.
ulan tam da başıma geldiği zamanda. ilk gördüm bi kıvılcım çaktı. sonra acaba mı derken kendimi ona yakıştıramadım. daha iyilerine layıktır dedim. bir arkadaş belki bir abi olurum dedim. ama o bana hep çok sıcak davrandı. iyi bir insan olmasına vurdum. birbirimize destek olduk iş konusunda. ondan soğumaya çalıştıkça kendini daha çok sevdirdi. fikirleri, söyledikleri, karakteri tam benlikti. acaba kader mi diye düşündüm. ruh ikizimi bulmuş muydum? o da bazen yakınlaşıyor, heyecanlanıyor, kur yapıyor. belki benimle dalga geçiyor
belki beni kullanıyor. belki de başkasını seviyor. hiç önemli değil. kiminle mutlu olacaksa onunla olsun. acı çekmeye alışık bünyem bunu da kaldırır. ben bu kızı seviyorum arkadaş. karamsar ruhum bu platonik aşkın çilesini yaşmaktan mazoşist bir zevk alıyor. onu her gördüğümde vücudum endorfin salgılıyor, nefesim daralıyor, aklım yok oluyor. liseli aptal aşıklara döndüm. o zarar görmesin diye kendimi tutuyorum. ama o çoktan anladı bana göre. kadınlar hissederler çünkü.
