sadece iş arkadaşı olarak kalması gereken insandır.
deneyimlerle sabitlenmiş olup, bir tık ötesine kankalığa geçtiğinizde ilişkinin zedelendiğine şahit olabilirsiniz.
en iyisi iş zamanları içinde görüşmek ve mesai bittiğinde ardında bırakmaktır.
sofranıza oturup yüzüne gülüp arkanızdan müdüre şikayet eden tipleri vardır.
Hayır merak ediyorum da müdür kim iş ne siz ne kadar basit varlıklarsınız?
Her geçen gün daha da antrofobi sahibi olduğum şu dünyada sanki hayatı dar eden olguların makus talihimle kesişmesi de acayip derecede izahtan vareste ya neyse işte.
Şirketiniz yeni bir eleman arıyorsa, hatta sizi başka yere gönderecek ve yerinize başka bir eleman arıyorsa, bu elemanı siz bulmayın. Çünkü daima sizden yüz bularak işleri sallayacaktır.
Ben böyle bir hata ettim ve ö'yü (isim vermiyorum), yani sınıf arkadaşımı işe aldırdım. Direkt olarak çekememezlikle işe başladı. Sene oldu şu şirkette çalışalı, kimseye maaş sormadım. Zaten bu konuyu konuşmayı da sevmem. Ama ö, gelir gelmez bana ne kadar aldığımı, iş değişikliğinden ne kadar alacağımı, şirketteki herkesin maaşlarını da sormayı ihmal etmedi. abisinin görümcesinin eltisinin aynı işin yan yemişini şu kadar maaşa yaptığını anlatan ö, beni delirtmeyi başardı.
Birkaç gün sonra beraber çalışmaya başladık. Öğle yemeği vakti gelmişti. Yemekhaneye gittik. Ben yemekhanedeki yemeklerden bıktığım ve uzun zamandır ekmek yemediğim için az yemeye alışmıştım. Mezelere de abanamıyordum. Ancak ö, ilk günün heyecanı olacak ki, dolu dolu tabaklar ve 3 roll ekmeğini o gün sildi süpürdü. Benim çok az yediğimi gördüğünde ise; "nödön ökmök yömöyörsön?" Diye sordu. Sevmiyorum, kilo aldırıyor, bunlarla doyuyorum gibi şeyler söyleyerek o gün konu kapandı.
Ertesi gün yemekhanede et sevmediğini söyleyerek, etli nohuta hayır deyip kuru pilav yedi. Ekmek mi, ekmek almadı.
Ertesi günü ise ofisteydik. Ablamız var yemek yapAn. Çorbadan sonra azıcık makarna ve mantar yiyen ö'ye, "biraz daha al, çok az yedin" diyen abla "yök öblö bön döyöttöyöm" cevabını aldı. Tabi ben içimden saydırdım. Çünkü, böyle sidik yarışlarına hiç gerek yok. Açsan yersin, istersen yersin; ama ben kilo vermeye çalıştığım için, başkası değiştiği için değişiyorsa birisi adam değildir gözümde. Kadın da değildir. Süngerdir, bulaşık süngeri. Ö.
muhatap olunmaması gerekir. neden insanlar iş yerinde değişir. bir türlü çözemedim. ben mi değişiyorum yoksa. ama bu insanlarla çoğu zaman diyalog kurulamıyor.
iş arkadaşı olduğu için sadece iş ortamında gördüğünüz ve öylesi olması gereken insanlardır. sonuçta iş ortamı para kazanabilmek için dört takla attığımız bir yerdir. masumiyetten, dostluktan bahsedilemez herkes bir birine atacağı kazığın hesabını yapmanın peşindedir. hor görmemek lazım sonuçta iş ortamı kapitalist bir ortam ve hepimiz kapitalizmin birer köpeğiyiz. seviyorum ben bu kapitalizmi.
-- ahh korkunçlu evet evet daha hızlı bas klavyenin tuşlarına, hadi hadi hadi
Ahmet. 26 yaşında. Arkadaşları ona geleceğin Ahmet'i diyor. Hobileri arasında kız tavlamaya çalışmak ve başarısız olmak var ve kendisini pipisine adadı.
Ahmet'i ilk gördüğümde iş görüşmesine gelmiştim, oraya, yani buraya, çalıştığım yere. şu an orada değilim tabii ama günümün büyük bir kısmı orada geçiyor. Ahmet'i ilk gördüğümde de oradaydım, yöneticim şey beyi bekliyordum. isim atmak o kadar zor geliyor ki şimdi o yüzden şey bey diyeceğim ona, oysa bir isim atsaydım bu kadar uzun cümle yazmak zorunda kalmayacaktım.
Ahmet oraya iş görüşmesine gittiğimde beni görmüştü, ben de onu görmüştüm, nasıl görmeyecektim ki ayağa kalkmış seni yatırıcam şimdi dercesine bana bakıyordu. ağzından akıttığı salyalar çenesinden kıl yumağı boynuna akıyordu. allah senin belanı versin Ahmet. bu cümleyi en son söylemeyi planlıyordum ama o görüntü aklıma gelince yine kötü oldum.oturup şey bey gelsin de görüşelim diye bekliyordum. yanıma iş yerinden biri geldi şey bey gelir dedi, ahmet kıza bu kim getir onu buraya göz kırpması yapıp beni gösterdi. derken şey bey geldi, geçti karşıma, sonra ahmet çekti dikkatini, nasıl çekmesin ki. ahmet hala ayakta dikilip bana bakıyor. ahmet'e seni yatırırım bakışı attı, ahmet de ona ikinizi birden yatırırım lan bakışı attı, görüşme için beni farklı bir yere götürdü şey bey.
elbet ilk gittiğimde Ahmet'in yaptıkları benim için o anlama gelmiyordu, ahmet'i tanıdıktan sonra yaptıklarının ne anlama geldiğini anladım. o giriş cümlesi neden orada?
bir gün yazı yazıyorum, ahmet yine masamda, biblo gibi hep masamda zaten.
- yazı mı yazıyorsun korkunçlu, ımm, hadi yaz bakalım, aferin, evet, aferiin. devam et küçüğüm.
bir gün dirseklerini masama koydu, yüzünü ellerinin arasına aldı, çiçek gibi bakıyor bana
- yemeğe çıkalım mı?
- bunu sormak için bu kadar yakınlaşmana gerek yok
- her şeyi yanlış anlıyorsun sen
ulan yine ben yanlış anlamıştım, yine suçsuz günahsız erkeğe sapık muamelesi yapmıştım, lanetler yağsındı evime.
- korkunçlu kiminle konuşuyordun az önce
- erkek arkadaşımla
- erkek arkadaşınla? erkek arkadaşın mı var senin?
- evet
- ne zamandır?
- 5 ay kadar oldu
- bana neden umut verdin?
oyy gidi oy. lililili. zılgıtlar.. bir çok zılgıt.
derken ahmet küstü bana, bir süreliğine, sonra yeniden biblo gibi masamda oturmaya devam etti. öpücükler attı, tarkan pozları kesti, bazen göz kırptı. çoğu zaman beni eve bırakmayı teklif etti. bazı zamanlar yine küstü, onu kirletmişim gibi memelerini beyaz bir örtü ile örtmüş gibi titrek titrek gözlerime baktı, çoğu zaman çikolatalar aldı bana, çiçekler getirdi. amacına da hiç ulaşamadı.
iş arkadaşı böyle bir şey benim için. iş yerinde kaç kişi çalışıyor diye sorsalar ahmet derim. ahmet allah belanı versin.
bazıları iyi, bazıları sahte, bazıları aleni kıskanç, bazıları uzak, bazıları yakın, bazıları düşman, bazıları kanka olan aynı işyerinde çalışılan insanlardır.
iş yaşamı dışında pek fazla bulaşmamak gerekir.
mesai başlarken günaydın ile başlanıp mesai bittiği an iyi akşamlar denerek uzaklaşılır ve ertesi gün yeniden aynı düzeni sağlamak üzere sessizce sözleşilir.
mutlaka size diğerlerinde daha yakın olanlar vardır ama iş arkadaşı sadece işteyken görüşeceğiniz ve paylaşım yapabileceğiniz biridir.
size tavsiyem kimseye ön yargılı yaklaşmayın ama kendinizide koruyun özel hayatınızla aile hayatınızdaki paylaşımlarınız gayet kısıtlı olsun.
bu adamdan ötesi yok inanın iş yapmaktan bu kadar mı kaçılır bu kadar mı erinilir!
yahu arada bir kuruma yazı yazarsın , bir iki faks, sonra yatış . ardından kaymakamlık arar şu kararlı bu sayılı yazınız hani cevabı ? hopp yazı işleri müdürünü ara adam ortalıkta yok.
yazılarını arşivleyecek bir haftadır beni bekliyor . yahuu adam benim başımda müdürüm bile yok 3 haftadır hem kendimi hem tahsilatı çekip çeviriyorum insaf.
bir ay izne çıktın ben o bir ayda senin hiçbir işini vekilin olarak aksatmadım bir teşekkür bilem etmedin.
ben kasımda gidince ararsınız askiya alinan hayat gelse de bir yardım etse iyiydi diye.
iş arkadaşı ile çıkmak gün gelir insanı ikilemde bırakır. şöyle ki;
Bahsi geçen eski iş ve aşk arkadaşım doğal olarak benim düğünüme gelmedi ancak arkadaş olarak görüşürüz hala.
Benim düğünüme gelen şimdiki erkek arkadaşı ile de görüşürüz.O da aynı ortamdan iş arkadaşımdı. Ancak aramızdaki geçmiş mevzuyu bilmiyor.
Kırk yıl düşünsem bunların bir araya geleceğine inanmazdım. Durup dururken çıkmaya başladılar.
Şimdi bu yaz sonu olan düğünlerine gitsem, hangi tarafa takacağım ben o takıyı?
çok karaktersiz olabilirler. aynı iş yerinde çalışıp, farklı pozisyonlarda dahi olsanız, kurcuklar kuyunuzu.
evrakları geç teslim ettiği için güzel bir dille, yıl sonu geliyor evrakları "bugün" halledelim, cezaya kalmasın diye dürtüp iş yaptırdığınız pezevenk evladı, sizin 3 günlük işi 2.5 saatte yapıp, onaya gönderdiğiniz evrağı müdüre götürüp, sekreter tirnaginda 15 gün takıldı, yoksa ceza yeme gibi bir tehlikemiz olmazdı diyebilir.
müdür de toplantı da hız isteyince, yine aynı kibarlıkla o iş arkadaşının adını vermeden uyarı yaparken birden lafın size söylendiğini farkedersiniz.
evi işyerine 15 dk uzaklıkta olmasına ve altında arabası olmasına rağmen her zaman yarım saat geçiken kişidir. sen 2 vesait gelirsin tam vaktinde, o geç gelir. bu beyinsiz sifonu çeken ama tuvalet fırçası kullanmayı bilmeyen kişidir aynı zamanda.
