sürecin uzaması durumunda kişiyi psikolojik olarak birçok yönden yıpratan eylem. bi yerden sonra kendini başarısız, salak hissteme duygusu aslında herşeye yol açan. bide devamlı bi sebep bulmakla uğraşıyor insan mülakatlar başarısız oldukça. sonra zaten kopuyosun bir noktadan sonra, alakalı alakasız her işe başvuruyosun.
çağırılan görüşmede "biz ofis olarak bazı akşamlar dışarı çıkar ve içki içeriz, bu durum seni bozar mı"? şeklinde abuk bir soruyla karşılaşılabilen süreç. Sanki müftülük pozisyonu için mülakat yapılıyor.
askerden yeni geldim dinleniyorum mantığı ile benim gibi bir süre idare edebilir, bir anlamda topu taca atabilirsiniz.
tabi bu süre içinde "hoşgeldin anthrax, işe ne zaman başlıyorsun?" gibi sorular da can sıkıcı olabilir.
hayata tutunmaya çalışmak ve şimdiye huzurlu bir yorgunluk yüklemek için yabancılarla görüşmektir. sorumluluk alma hayaliyle yanıp tutuşmak, yeterli hissedip kendini aşmak için uğraşmaktır.
hergün ilk iş olarak kariyer.net, secretcv.com ve yenibiris.comu belki bi tane yeni iş ilanı yayınlanmıştır diyerek kontrol etmek, oraya buraya cv yollamak, aptal mülakatlara girip sürekli aynı şeyleri anlatmak, envai çeşit grup mülakatı, assessment center, case studye katılmak, her an bi iş görüşmesi için arayabilirler diyerek telefonu sürekli yakınında tutmak, işe giren okul arkadaşlarını görüp burulmak, alınan her redden sonra daha fazla iç sıkıntısı, iş bulunamayan her gün daha fazla depresyon, girilen her mülakattan sonra hala umut.
umut ve umutsuzluk insanın içinde itişip tepinirken, telefonu hiç kapatamama durumunu yaşamak, gitgide standartları düşürerek ''ya ben asla diyordum ama olur belki ne olacakki ceo olarak başlayacak halim yok değil mi'' diye kendikendine ruhunun kabul etmediği işleri kakalamaya çalışmak gibi çalkantılı bir ruh hali içinde yaşamaktır.
genci bozmaz ama. olumlu düşünmek daima işe yarar bu durumda. seçimi sadece karşı tarafa bırakmamak gerek, kendi değerinin farkında olmak gerek. en nihayetinde telefon başındaki sancılı bekleyişlerin, giyinip kuşanıp bir zamanlar kendilerinin de aynı durumda olduğunu çoktan unutmuş işbilir insan kaynakları müdürlerinin karşısına gidip gelmelerinde bir sonu vardır elbet. evren boşlukları muhakkak doldurur, insana uygun iş, uygun zamanda muhakkak gelir. gelmiyorsa, uğraştığınız o iş, zaten uygun değildir.
zor zanaattır. günümüzde istenilen kriterlerde iş bulmak kolay değildir. bu yüzden arayanın psikolojisini kötü yönde etkiler. kesinlikle güveni azaltır. kişiyi bilumum kariyer sitelerine üye olup cv göndermeye, çevresindeki tüm iş olanaklarını araştırmaya iter. en sonunda da büyük ihtimalle kpss denen sınava yönlendirir. zordur.
(bkz: kendimden biliyorum)
aramakla aramamak arasında kalmışsa kişi, daha da beter olabilecek bir hadisedir.belirsizlikler, "onu alma beni al"lar yorar insan zihnini...herkesler sormaya başlayınca üstüne, her seferinde aynı cevapları vermek bayar..
okulu bitmiş ya da okula devam etmemiş, artık kendi parasını kazanmak isteyen kişilerin, aylarca süren, arama, tarama, yakınlara haber salma, etrafa sorma eylemlerini kapsayan çalışılacak iş bulma çabası.
