Rezalet bir arayıştır. Var olan işinden istifa edip sürünenler tayfasına katılmış bulunmaktayım. işiniz varsa sıkı sıkı sarılın mobbing miş şuymuş buymuş dinlemeyin. istifa etmeyin sonra benim gibi kredi kartlarının dibini görürsünüz.
bir işten kendi rızası ile ayrılıp başvurduğu işlerde kazanacağı maksimum rakam ayrıldığı firmadaki maaşının 3 te 1 i olunca şöyle suratında malca bir ifade ouşur.
Bu yaşıma kadar 3 günden fazla iş aramadım, hiç bir zaman torpil, tanıdık vs vasıtasıyla işe girmedim. Kendi potansiyelimin farkındaydım, her ek olarak yapacağım işin bana katkısını düşünerek giriştim. tek alanda kalmak değil, bir çok konuda kendimi yetiştirdim. Çalıştığım şirkete ise öğrendiğim kendime oldu.
Tecrübeniz yoksa şirketler sizi elemek için elinden geleni yapar. Sınav tarihi koyar onu beklersin. Daha sonra sınav tarihi olur bir mülakat 2 mülakat derken referans beklerler onu da bulursun ancak bir bakmışsın başka bir adayı seçerler.
Gençlere çok üzülüyorum bu konuda özellikle üniversite mezunları için iş adamları istihdam yaratmalıdır. Çünkü mavi yakalı işler çok lise mezunları iş beğenmiyor.
özgüveni sıfırlayan, insanın aklına geldikçe belirsizlikler içinde bırakan, hayata pozitif bakamamayı öğreten bir süreçtir. okul hayatı mutsuzluklarla geçmişken ve özel sektörün insanı ne kadar yıpratacağını biliyorken o aradaki kasvet zamandır.
