gün olur da öldürülürse kendisini öldürenlerin başına bela olacak istektir.
ulan anlamıyorum bu adamları. bu zamana kadar diziler filmler derken en psikopat mafyasından, en saygın iş adamlarına kadar hepsinin hayatlarını az çok biliyoruz. geyik yapmaktan başka bir boka yarıyor mu orası meçhul. madem tek bildiğimiz geyik yapmaya yaradıkları, biz de geyiğini yapalım dostlar. onlar tutmuş günlüklerini, biz yapalım geyiklerini. (olmadı lan galiba. geyiği yapalım falan yanlış da anlaşılabilir.)
şimdi ne dedik? az çok hayatlarını biliyoruz dedik. söz konusu insanlar iş adamları. bir de genç, bebek yüzlü iş adamları değil. yaşlı, baya baya kırışmış, kimi zaman ton ton, kimi zaman ölse de kurtulsak insanı.
bu insanların en önemli özelliklerinden biri günlük tutmalarıdır. ihalelerinden torunlarına her boku günlüklerine yazarlar. bir de ayrıntıya girerler. çelişkili yazarlar. "öldükten sonra anlamak için uğraşsın dursun ibneler" derler. öyle de yavşaktırlar.
bu günlüklerde kendisini öldürebilme ihtimali olanları açık açık deşifre eder iş adamı. yok yan firmanın patronunun oğlu falan salçalı ekmeğime tuz ruhu serpip nallarımı elleriyle diktirtecek, yok filancanın filancası yatıma bomba koyacak. yok ebesinin amı...
böyle şeyler yazarlar. acımaları yoktur bunların. hele bir öldürsünler de rezil olsunlar derler.
derken, bu iş adamımız herhangi biri tarafından özel uçakla öbür dünyaya yollanır. arkasında gözü yaşlı ajandalar bırakır. tabii adam bir sürü ajanda bitirmiş günlük yazacağım diye. cilt cilt kitaplar olur o derece yani.
sonra bu adamın oğlu veya kızı o günlükleri bulur. okur, sorar, soruşturur. bir de şirket kendisine kalmıştır. onun heyecanı da üzerindedir. genç, azimli iş adamı veya iş kadını havalarındadır.
sonra olaylar kopar. herkes birbirine suç atar. aile meclisinde kan gövdeyi götürür, adamın mezarının başında birbirlerine laf sokarlar. bir sürü pis iş.
yok yok... bu iş adamlarının günlükleriyle uğraşılmaz.
