kayseriye gittiğimde sürekli yemek istediğim, tadı hurmaya benzeyen, dış kabuğu soyulup yenen bir yiyecek..ağacından toplarken nefis kokusu çok gariptir..
yerken ağızda bi dolu un varmış hissi veren enteresan yiyecek. tatlı olmasından dolayı birkaç taneden sonra bayması muhtemeldir. ancak bir alışıldığı zaman bir daha hiç bıkılmaz, nerde bulunursa yenilir.
çiçekleri çok güzel kokan bir ağaç. intahar eden arkadaşımın hediye ettiği ağaç o intahar ettikten sonra kuruyan ağacım sır kapısı gibi ama gerçek lan.
iki türü vardır piç iğde , iğdeleri küçük tatsız tutsuz olur. ağacı çok dikenlidir. sultan iğdesi , iğdeleri büyük ve tatlı olur. ağacı az dikenlidir.
ağustos sonu, eylül başı gibi iyice kahverengileşip kıvamını bulan, aslında lezzetli olmasına rağmen çiğnemesi ve yutması kolay olmadığı için(leblebi tozuna benzer) pek tercih edilmeyen yemiş. fakat bir yemeye başlayan da yarım kilo bitirmeden bırakamaz.
fantastik tarifi 'tatlı pamuk'tur.
anavatanı rusya olan, kumsalda da, deniz kıyısında da, dağ başında da, bozkırda da, çok tuzlu topraklarda da, bol nemli/yağışlı iklimlerde de, yıllık 300 mm yağışlı iklimlerde de (yıllık 300 mm yağmurun altı çölleşme eğilimi gösteren yerlerdir) yetişebilen, -50 c/+50 c (eksi elli derece santigrad/artı elli derece santigrad) aralığında bulunan tüm sıcaklık değerlerine dayanıklı olan ağaç. istenirse çalı olarak, istenirse ağaç olarak yetiştirilebilir, sanayi ve trafik kaynaklı kirli havaya da dayanıklıdır. türkiye'nin her tarafında yetiştirilebilir.
