bütünüyle yapması saatler ve yine bütünüyle yenmesi saniyeler alan güzelim yiyecektir. Hele ki yapmayı bilen biri tarafından ustalıkla yapıldıysa tüm günü varlığıyla keyiflendirir. Kalorisi de bir bu kadar güzel olacaktır.
Gaziantepte kıymayla yapılırken, aynı adlı benzerini kayseri de sade bulgurla yaparlar. içine de elli kuruş koyarlar. Buluna şans getireceğini söylerek çocukları yemeğe teşvik ederler. Bir oturuşta 50 tane yediğimi bilirim. Ama yine de 50 kuruşu bulamadım. Şans işte.
anneanne ve babaannelerin yapmada cok iyi olduklari.
yemege gittiginde genellikle yapilan. dun gittim iclikofteydi menu. bugun ogleleyin yemege 30 kisi davetli ve menu kofte. o degil de bulasiklari cok pis.
2 farklı tadın içiçe sunulduğu, annemin nedense bugüne kadar hiç yapmadığı, benimse ilerde bol bol yapmayı düşündüğüm köfte.
içi kavrulmuş kıyma, dışı bulgur hamuru. Videolarda çok zor görünmüyor, ama daha denemedim tabi.
içli köftenin muadili bir sebze bulursam söz... vejetaryen olup, hayvanların yaşama haklarına saygı göstereceğim ve bir daha asla: "i love animals. they're delicious" yazılı t-shirt giymeyeceğim. ama şimdilik içli köfte benim için ikamesi olmayan bir yemektir.
gecenin bir yarısı fikriyatımı alt üst eden bulgurun kıymayla oluşturduğu sanat eseri...
böyle ince ince açılmış efendime söyliiim ufak ufak yuvarlanmış isteğe göre yumurtalı yada sade bir şekilde servise hazırlanmış o küçük sevgi pıtırcıkları...
canım çok çekti yav
ne edeyim yahu,
dağıtırıııım uleeynnn...
