her ev kadının yapabileceği iş değildir. ben anneannemin yapışını bilirim. sabah erken saatlerde kalkıp içli köftelik bulguru iyice yogurulur su ile. bir bölümü açıkta kalacak şekilde geoid biçmini oluşturarak içine kıyma, pul biber ve adını hatırlamadığım belli başlı baharatlar ile doldurulur, sonrasında haşlanır. genelde bundan en az 40-50 tane yapılır. afiyetle yenir.
kendisini yemeyeni görürse üzülür, gider buzdolabının köşesinde gözü yaşlı ağlar durur, çok duygusaldır çok. ama severek yiyen biri olursanız öyle bir güzeldir ki, ağzınızdan girdiği anda dünyanız değişir, moraliniz düzelir, işleriniz rayına girer, karnınızda sanki bir bayram havası olur. en iyi arkadaşı ayranda varsa yanında oturda izle onları. yemede yanındada yat.
insanda hayvanice yeme isteği uyandıran enfes yiyecek. öyle yavaş yavaş, narin narin de yenmemeli, tadı çıkmaz ki. iki lokmada bitirebilmek, üstüne en az 5 tane filan daha yemek lazım.
çiğ köftecilerde bolca görebileceğiniz yöresel yiyecek. haşlamasının rengi biraz garip olmakla birlikte daha lezzetli olur. içerisindeki kıyma ve ceviz miktarı fazlaysa tadından yenmez.
ana maddeleri kıyma ve bulgur olan muhteşem yiyecektir. öyle ki entryleri bile acıktırır, can çektirir. haşlanarak ya da kızartılarak yapılır fakat ben haşlanmış olanını daha çok severim.
annem tarafından yapıldığı zaman masaya koyulduğunda , günün asıl yemeğini yememe engel olan , 6-7 tanesiyle bütün bi akşam yemeğimi ele geçiren şahane yiyecek.
