Yokluğuna halen gözyaşı döktüğüm aslan hacı amcam özcan bir vakit arabada bana şöyle dedi, "hem imanın, hem sağlığın, hem paran gidiyor amcam"
15-16 yaşlarımdayım. "yaa amca..." demişimdir içimden kesin. Geçen 15-16 senede, imanım, sağlığım, param gitti.
30 senelik azılı gece hayatı olan babam, "masadaki arkadaşların masadan kalkana kadardır" dedi, düştüğüm zamanlarda masadaki arkadaşlarım etrafımda olmadı.
Yeni yeni sadece masada yanımda olmayacak birkaç dost edinebildim lakin acı tecrübeler sonrasında.
Aileme, sevgililerime değil, hep masalara koştum, hoş halen farklı değilim ama eskisi gibi değil. Bir parça akıllandım.
içkinin birkaç saatlik hoşluğu dışında bir faidesi olmadığını, 5 getiriyorsa 50 götürdüğünü bilerek içiyorum artık.
önce keseye, sonra geçici olarak da olsa beyine zararlıdır, kaza ve suçların tetikleyicisidir.
Ancak içkinin beyni uyuşturduğuna/körelttiğine inanmıyorum. Atatürk, churchill gibi beynini senden benden fazla kullanan insanların içkiye düşkün olmasını nasıl açıklayacağız?
