sarhoş olan insanlara bakıyorum, söyledikleri sözler yaptıkları hareketler ayıkken yaptıklarıyla hiç uyuşmuyor. zaten bir mit dolaşıyor bilirsiniz, insan gerçek karakterini sarhoşken gösterir diye. yani sarhoşken başkası gibi görünemez. ben de insanlar ne kadar yavşak olduğumu anlamasınlar diye sağlıklı düşünme mekanizmamı bozacak her türlü şeyden uzak dururum. buna alkol de dahil.
Son üç yıldır günlük tutsam mahsen kaydı gibi olur. iki gece önce içtiğim viski beni alkolden soğuttu. Sanırım değişiklik zamanı. içmeme sebeplerine gelecek olursak, sağlıksız daha ne olsun.
Sıkılmak bunlardan birisidir zaten sürekli içinde olduğunuz bir işiniz varsa her çeşidine istediğiniz an ulaşma ve içme şansınız olduğu için eskisi kadar rahatlatıcı gelmez ve canınız istemez.
benim içkiyle bir alıp veremediğim yok ama barda meyhanede içmek de hoşuma gitmiyor. evde rahat rahat takılmayı seven bir insanım. ona da şu sıralar imkanım yok. ne yapayım yani ben şimdi?
işin hayrı ve şerriyle yahut günahı sevabıyla gram ilgilenmiyorum.
Merak etmedim ve kullanmadım.
Bu yaşıma kadar yaptığım tek kokteyl aşırı soğuk suya ılık suyu karıştırmak oldu.
Umarım çok sey kaybetmiyorumdur...
8 yaşında iken babam bir meyhane satın aldı. Çocukluğum buralarda geçti.. meze hazırlayan adamların yemeklerini yiyip; sarhoş manzaraları izleyerek büyüdüm.
Çocuk ve ergen zihnimle alkolün bir insanı dönüştürdüğü halleri gördüm.
Zil zurna sarhoşken karısını vurup intihar eden de gördüm; 2 şişe bira için oğlunun kol saatini emanet bırakanı da.
Ve hiç alkol almadım. Hala en kral mezeyi yapar; meyhane kültürünü ezbere bilirim. Ve hala alkolün tadını merak etmiyorum.
