dünyanın en zor işlerinden biridir. içinizde sürekli bir ağlama hissi vardır ama ağlayamazsınız etraftakiler hüznünüzü anlamasın diye! işte o zaman boğazınıza birşeyler düğümlenir sanki, yutkanamazsınız bile. gözleriniz hep nemlidir; hani dokunsan ağlarım hesabı. yine de tüm kuvvetinizi toplayıp saklamaya çalışırsınız bu halet- i ruhiyenizi. etrafa yalancı tebessümler sergilersiniz. en acı olanı da budur zaten. yalandan gülmek! bi zaman sonra dayanamaz banyoya koşarsınız; açarsınız suyu başlarsınız için için ağlamaya. kimse duymasın diye son noktaya kadar açarsınız musluğu. sonra elinizi yüzünüzü yıkarsınız, biraz rahatlamışınızdır. kurulanırsınız, kimse anlamsın diye bir müddet daha beklersinizi banyoda. gözlerinizdeki kırmızılık geçince çıkarsınız. ve takrar başlarsınız o sözde mutlu rolünü oynamaya!
kan kusup kızılcık şerbeti içmektir. bulunduğunuz ortam ağlamaya müsait değildir. çünkü ağlamak bir güçsüzlük göstergesidir. etrafta kuyunuzu kazmaya çalışan onlarca insan varken, zaaflarınızı belli etmeniz bir aptallık olur. bir nevi kalkandır bu davranış biçiminiz.
bunun başka bir nedeni de sevdiğiniz insanları dertlerinizle üzmek istememenizdir. çünkü kendiniz için üzülüyorsunuzdur zaten. bir de onlar üzülürse siz ağlıyorsunuz diye ikiye katlanır üzüntünüz. oysa onların sevinçlerine tutunup atlatmak vardır bir şeyleri. ya da kafayı bir an önce başka şeylerle meşgul etmek gerekir. gözlerinizden anlarlar, saklayamazsınız o ayrı.
çok takdir edilesi bir durum değildir. zira ilerki yıllarda depresyon ve türevleri şeklinde bünye üzerinde onarılması güç sonuçlara neden olabilir. bu durumlarda söv kardeşim deşarj ol şöyle. sağlığından kıymetli değil!
