içindeki şey her neyse ona merhem olacak şeyin olmadığını bilmek ve kendi kendine çözüm bulmaya çalışmaktır. bulamamaktır. sonunda bir şekilde patlar insan. alaksız bi yerde, alakasız birine. her dönem yaşanır. geçer sonra.
söylediklerini dinlemeyen insanların sürekli konuşup dinlenmek istediğini, arabaların yeşil ışıkta durmadığını, yanından her geçenin yere tükürdüğünü ve kurtlar vadisinden fırlamış delikanlıların sokaklara döküldüğünü farkeden insanın hayallerinin asla ölmediği rengarenk dünyaya açılan kapıdan girmesidir.
dışarıya küsmek, çok eleştirmek eleştirdikçe yandaş bulmamak, yalnız kalmak, bir süre alışmaya çalışmak, alışamamak, kendi kendine yetme eylemleri diye uzar gider.
dışına açılmanın tersi durum.
''Ne kendi içine kapanmak insanın sorunlarını çözer, ne de toplum içinde kaybolmak, ne de alıp başını gitmek. insan nereye giderse gitsin, kalbini de yanına götürür. Kalbin aradığı ise yakınlıktır...''
der m. ulusoy.
cevabı doğru yerde aramaktır diğer adı
sorulan tüm soruların damakta kalır tadı
yunus'tur, celaleddin'dir, belki buddha'dır bilgenin adı
hepsi gitti geriye senden başka kim kaldı
kisinin dis dunyayla iliskilerini asgariye indirgeyip,kendi ic dunyasina donmek suretiyle eftrafi tarafindan depresyonda gibi algilanmasina sebep olan hede. oysa ki butun cevaplar insanin kendi icinde olduguna gore, bu duruma "icine acilmak" da denebilir.
