gece yarısı, tenha bir yerde amaçsızca yürüyorsundur.. ağaçların arasından süzülen ay ışığı aydınlatıyordur yolunu.. cevap bekleyen sorular beynini kemirirken, derinlerden gelen ney sesine takılırsın birden.. gel gör beni aşk neyledi diye ağlar durur mübarek.. o an, damdan düşer gibi yüreğine hüzün çöker ve bir sigara yakıp bilinmezliğe yürür gidersin..
genelde durup dururken olduğu varsayılan kötü hissetme hali. aslında birden olmamıştır. birikmiştir her şey, sadece anı kollamaktadır. ortaya çıkmak için. güzel hava, kötü hava gülen çocuk, miyavlayan kedi, sadece sebep gösterilir hüzün için. aslında kişinin hüzünlenme mevsimidir gelen. kısadır çoklukla süresi. uzarsa adı depresyon olur.
iyiym denilen andan çok kısa bir süre sonra, iyi olduğunun farkına vardıktan, herşeyin istediğin yöne doğru gitmeye baladığını düşündüğün anın ardından, kendini kandırıyormuşcasına, andan uzaklaşıp önceden kalma kırgınlıkların su yüzüne çıkması, bu dinginliği kollayan belli belirsiz hasretler..
