ilkokula üçe giderken sürekli yaptığım, kendimi durduramadğığm eylem. en yakın arkadaşıma bu durumu anlattığımda, geçen diyalog şöyledir:
- olm ben sürekli küfür ediyorum içimden, durduramıyorum.
+ neden küfür ediyorsun kanka, kime ediyorsun?
- bilmiyorum olm kimseye etmiyorum, öylesine içimden sayıyorum işte.
+ kanka ben çözdüm olayı, senin içine şeytan kaçmış.
- olm harbimi lan? şeytan sürekli küfür mü ettirir?
+ tabi olm hiç haberleri izlemiyor musun? bi ara mahallede ki hocaya gidip anlatalım.
- tamam kanka...
(bkz: hey gidi günler)
