karlı kış günlerinde gayet etmişliğim vardır. hem de sabi sübyana.
şöyle ki;
sübyan kişisi(annesinin elinden tutarak -ki küfrün içten edilmesindeki en büyük etken), bin bir uğraşla yapılan el emeği göz nuru kardan adama usul usul yaklaşıp;
'anne bak paam yaptım' demek suretiyle bir tekme atıp o muntazam şekilli yuvarlak gövdeye koca bi delik açar. anası da ayrı göt dediği söz 'aferiin oğluşuma'. dönüp bi de bana 'ay kusura bakmıyosunuz di mi çocuk işte' demesi yok mu. 'aman olur mu hiç' deyip sırttan soğuk terler akıtılır ama gel gör ki iç ses durmaz. burda gayet bağıra çağıra küfür edilse de yeriymiş aslında dile getirince farkettim. ne diye etmemişsem. sor bana pişman mısın? -evet.
aslında küfretmekten çok farklı olan bir eylemdir. çünkü içinden küfreden kişi kızgındır, ezilendir, elinden başka birşey gelemiyendir. bu durumda küfredeni değil küfrettireni ayıplamak gerektir.
genellikle açık açık küfür etmeye o an için götün yemediği durumlarda yapılan şeydir. biri postayı koymuştur ve diğeri gıkını çıkartamamıştır. senin gelmişini geçmişini diye başlayan içten küfür(yanlış anlaşılmasın, içimden geldi bunu sana aldım kıvamında bişey değil) posta koyan kişinin uzaklaşma hızına ve duyma eşiğine bağlı olarak 25-26 çeşide kadar çıkabilir, malum kişi güvenli bi uzaklığa varınca yavaş yavaş ses yükselmeye başlar ve sanki postayı o an kendisi koyuyormuş gibi saydırıp içini döker.
