uzun zamandır yazmıyordum entry falan. gerçekten vallahi nasıl yazılacağını, nasıl söze girileceğini bile unutmuşum. başlıklar eskisi gibi hiç ama hiç değil lakin yine de eski günlere bir gittim. duygulandım. zaman hızla geçer derlerdi, böyle diyene dalasım gelirdi, neyi hızlı geçiyor diyerek. fakat insan anlıyor artık jet gibi geçtiğini. hayatın keşkeleri diye başlayıp kimseyi yormaya gerek yok. umarım herkes bir şekilde mutlu olmayı başarabiliyordur. sanıyorum ki artık kimse insanların dertlerini dinleyecek tahammül de de değiller. günümüzde özellikle. sağlıklı günler hayırlı ramazanlar dilerim. hayat kısa kuşlar da uçuyordur galiba.
içimden gelecek bir şeyin kaldığını düşünmez oldum. Daha doğrusu; düşündüklerimin insanlar gözünde değeri olmadığını anladım veyahut çıkardım. Aslında Ne anlatsam kâfi ancak boş görülen bir kâfilik bu durum. Vahim. Kötü...
Bu arada, birkaç gün öncesinde yaklaşık 1 haftadır kötü hissediyor, bir şeylerin olacağını düşünüyordum. Hayatımın depremini yaşamış olabilirim. Hissettim mi gerçekten de olabiliyormuş ve ben tekrardan farkına vardım.
