dedesinin ölümü.. hiç inanmamıştı.. inanmak istemesinden değil inanmamıştı kız bu bir yalan büyük bey benden kurtulmak için böyle bir şey yaptı diye düşünüyordu '' söyleseydi ya istemiyorum seni yanımdan git babanın evine deseydi 1 dk durur muydum orada dedem ölmüş müş peh koskoca namı değer ekrem ağa ölür mü kimi kandırıyon aşşalık herif'' damağının kuruduğunu hissetti muavinden su istemek için hafif doğruldu arkasına döndü otobüsün sonundaki malum şahsa ufak bir el hareketi yaptı genç adam hızlı adımlarla yaklaştı 20-22 yaşlarında keskin suratlı iyi vücutlu hazır cevap burada ne işi var bu adamın denecek bir tipi vardı.. ''-buyur küçük hanım '' ''-şey su alabilir miyim acaba'' adam gitti su getirdi.. suyu içti ve biraz kendini salarak 12 numaralı koltukta derin bir uyku çekmek istedi..ama..
ama olmadı otobüsün arkasından lastik sesleri gelmeye başladı bir anda ne olduğunu anlamadan kendini yerde buldu 'lanet olsun' şoför direksiyon hakimiyetini kaybetmişti.. otobüs devrilecekti. kız doğrulamadan devrileceklerini anladı kıyamet yeri gibiydi içerisi bağıran kadınlar ağlayan çocuklar tekbir getiren yaşlı amcalar.. otobüs sağ tarafına doğru devrilmeye başladı hemen oturduğu 12 numaralı koltuğa sıkıca sarıldı. yer çekimi ve sert çarpmanın etkisiyle çok pis savrulacağını biliyordu ve o anı beklemeye başladı çok kısa 2 sn sonra olacak olan buydu..
hayatında hiç duymadığı bir sesle devrildi otobüs. sağ taraftaki camlar aynı anda şiddetli bir şekilde patladı koltuğa o kadar sıkı sarılmıştı ki savrulursa yanında koltuğu da götürecekti.. gözlerini kapadı bağırma sesleri 1 sn olsun kesilmişti yada bastırılmıştı diğer sesler tarafından.. ölümü düşündü dedesi gerçekten öldüyse yanına gidiyordu o kadar çok şey düşündü ki hiç hatırlamadığı ve unuttuğu eski çocukluk anıları bile canlandı gözünde.
