bazı insanların malesef başına gelen şey. bi umutla bazı şeyleri yaparlar, bi umutla severler ve ona ilgi gösterirler ama malesef karşısından o sevgiyi ve bağlılığı göremezler. olsun ama yine de vazgeçmezler sanki bi kere reddedilmek yetmiomuş gibi, devam ederler o insanı sevmeye ve ona sadık kalmaya. başkasını gözleri görmez ve ona sevgisini söylemekten çekinmezler. karşısındaki kişi onu sallamaz, sallamaz, sallamaz.. ve artık o insan bunu kabullenince içinde patlar. artık tek amacı karşısındakine zarar vermektir çünkü sevgiyle onu süründürüp intikam alamayacağına göre tek çaresi budur. onu yaralayıcı sözler söyler, üzüleceğini düşünerek onu artık sevmediğini söyler, ona hakaret eder..vs.. ama içindeki hiçbişi bitmemiştir, aslında bu yaptıklarını sadece içindekileri gizlemek için yapıodur. bu aşağılamaları ve ona zarar vermeye çalışmasını o kişi yine sallamaz; o kadar duyarsızdır ona karşı. ama insanın içinde patlamaya devam eder. her dinlediği şarkıda o aklına gelir, her baktığı şey biraz onu hatırlatır, her insanda biraz ondan bulur. çünkü içinde patlamıştır bi kere ve geri dönüşü olmaz..
