Sevilen kişinin olandan bitenden habersiz, sizi platonik köşesine atması, akabinde sizin iç geçire geçire uzaktan izlemenizdir.
Gider bunlar kendine tutkun yapar, sonra yüzünüze bakmaz, yanınıza uğramaz, selam vermez. Siz de platonik bir şekilde bir köşede açılamadığınız için yapmadığı şeyleri hayal edip, arkadaşlarından biri sizinle iletişim kurunca ondan haber var zannedip durursunuz. Size bakmaz diye düşünürsünüz her görüşünüzde, ama o yokken sizinle birlikte hayal edersiniz. içinizdeki boşluk şöyle bir göz göze gelmeyle hafiften dolarken, sanki sarıldığınız müddetçe asla başka bir şey istemeyecekmişçesine bütün sevgiyi ondan alacağınızı hayal edersiniz. Kokusu bile yeter o boşluğu tatmin etmeye, asla ama asla hayaller yetmez. Hayaller ancak o boşluğu büyütür, çoraptaki delikle çok ilgilenince onun da büyümesi gibi. Çok benzerler, 45 derecede soğukta hissettirirler, rahatsız ederler, savunmasız bırakırlar. Sonra düşünürsünüz, şu anda ne yapıyor? Şu anda mesaj atsa nasıl cevap verirdim? Aklınızda bu sorular birikirken o mesaj hiç gelmez, siz kendinizi tüketir, kahrolursunuz. Kadınlar hakkında yorum yapamam ama ben bir erkek olarak ne yazık ki çok zor vazgeçerim, belki de hiç vazgeçemem, denemedim.
