yine andrei platonov'un Çevengur isimli romanındaki tanımıdır, tabiridir. Fazla yoruma gerek bırakmayan bir anlatıdır özü itibariyle. Önemli olarak adlandırdığım bir kısmından alıntı:
"Gelgelelim insanın içinde bir de küçük seyirci yaşar:ne davranışlara ne acıya katılan, her daim serinkanlı ve değişmez bir seyirci. işi görmek ve şahit olmaktır ama insanın hayatında söz hakkından yoksundur ve yapayalnız ne diye olduğu bilinmez. insan bilincinin bu köşesi, büyük bir apartmanın kapıcı odası gibi gündüz ve gece aydınlıktır. bu uyku bilmez kapıcı, insanın girişinde yirmi dört saat oturur, apartmanın tüm sakinlerini tanır, ne var ki hiçbir sakin işleri konusunda kapıcıya akıl danışmaz. sakinler girer çıkar, seyirci-kapıcı ise bakışlarıylayolcu eder onları. Etkisiz haberdarlığından ötürü kimileyin kederli görününür ama her zaman nazik ve yalnızdır, ayrıca başka bir apartmanda da bir dairesi bulunur. yangın durumunda kapıcı itfaiyeyi arar ve olayların gelişimini dışarıdan izler. "
Romanın kahramanı olan Dvanov ile ilgili bu çok sağlam anlatıdan sonra şu tespit yapılır:
"Dvanov'a paralel yaşıyordu ama Dvanov değildi..."
