her isanın hayatında aldığı bazı unutulmaz hediyeleri vardır. işte o hediyelerden biride çok güzel bir tablonun 10000 parça puzzle haline getirilmiş paketlenmiş üstüne kırmızı kurdelası bağlanmış halidir.
bir insan neden sevmekten vazgeçer ki ? sevginin nedeni olan kaynak tükendiğinden olacak herhalde. mesela çok sevdiğiniz kalemi eğer sağlam diye seviyor idiyseniz o kalem teklediği gün artık en sevdiğiniz kalem olmaz. sebebi açıktır; artık sizin o kalemi sevme nedeniniz yok olmuştur. aynı şekilde sevgilinize çok temiz bir insan olduğu için aşıksanız onu üstü başı toz toprak içinde bir iki kere gördüğünüzde sevginiz yok olur. çünki değerler kaynaklarıyla ve altyapılarıyla var olmuşlardır hep. sevgi en temel insani değerdir.
insan; ihtiyaçları ve istekleri olan bir varlıktır. yani siz hep sağlam yada süslü bir kaleme, temiz yada zeki bir insana ihtiyaç duyarsınız. ihtiyaç duymakdan ziyade, yaradılış ve fıtrat gereği içinizdeki puzzle ın bir parçası eksiktir hep onu ararsınız. doğru olanı bulduğunuza inandığınız an milyarlarca insanın yaptığı gibi evlenir çocuk sahibi olur, insan neslinin devamını sağlamak adına dünyaya küçücük bir katkıda bulunursunuz.
şimdi böyle sevmekten vazgeçtiğini düşünürken dahi aslında içindeki sevgiyi yok etmediğini, aslında muhatabını değiştirdiğinin farkında olmaz insan. çünki biryerde bulamadığını yada alamadığını başka biryerde aramaya başlar. tamda bu noktada tehlikeli olan ise o puzzle ın o boşluk olan kısmına zaman içerisinde ne kadar çok yanlış parça denerseniz o boşluğun zayıf kartondan sınırları o kadar çok deforme ve yalama olur. öyle ki günün birinde doğru parça dahi oraya gelse puzzle kartonu iyice yalama olduğundan ve genişlediğinden onu dahi tutmaz.
iyi kötü sağlıklı bir insan doğru yada yanlış olduğuna karar veremediği bir iş yapmadan evvel o işin sonuçlarının az çok ne olacağını kestirebilir. sonuç olarak o boşluğa bir iki yanlış parça denemek de, yalama haline getirip yüzlerce parça denemek de bizim elimizde. işte bu yüzden bize bu muhteşem tablonun puzzle nı hediye eden, bizi çok seven yüce varlığa başvurmalı ve onun o tablonun en küçük ama en önemli parçasını kendi eli ile gelip yerleştireceği güzel bahar sabahını beklemeliyiz.
