evet içimden yazmak geldi.
aylar sonra uzun cümleler kurmak, içimdekileri dökmek. çırılçıplak olmak istedim tekrardan, üzerimdeki günahlardan, yalnızlıklardan ve nefretlerimden kurtularak.
belki yine yazamayacağım aylarca o yüzden bu sefer yazmalıyım.
içimden geçenleri anlatmalıyım dökmeliyim içimdekileri.
anlatacak başka yer yok mu diyebilirsiniz,
evet yok. çünkü ben insanlara karşı güvencini, inancını yitirmiş bir insanım.
evet kimseye güvenmiyorum. özellikle tanıdıklarıma.
sizleri tanımadığım için, sorun teşkil etmeyecek bu durum.
hayat nedir ki ? kısa bir döngü.. gelişler ve gidişlerden ibaret. bir matematik işlemine döksen elde var bir diyebileceğin bir sonuç çıkacak... o da sensin.
sesimin her yankılanışında senden biraz daha uzaklaşıyorum sessiz dünyamda.
sevmiyorum işte, özlemiyorum da.
umrumda hiç değilsin.
güneş ışınlarının dünyaya yansıma süresi 8 dakika.
yani hava karardıktan 8 dakika sonra öğreniyoruz karanlıkta kaldığımızı.
ben sayende anladım ne kadar salak olduğumu. aylarca hatta yıllarca anlayamadım hep karanlıkta olduğumu..
'' bitecek birşeye başlamak salaklıktır '' demeye başladım.
bitti, üzülmedim gidişine. umrumda hiç olmadı.
sonuçta bir gün gidecektin, gidecektim zaten.
bin nasihatı hep bir kenara attım, bir nusubetmiş asıl olan ihtiyacım.
şimdi sen gittin ya, kimseye benzemiyorsun. o şaire ait. yanılmıştır o da elbet. sen de aynısın, diğerleri gibisin. her yeni başlangıçta iyi olan güzel olan herşey gibi.
hepinizin aynı bok olduğunu biliyorum.
kızlar, kalbimle penisimin yeri değişti artık.
acırsam haram olsun.
13 aylık askerim, o konuyla alakalı hiçbir şey yazmayacağım. allah belasını versin, ülkeyi bizleri bu hale getirenlerin.
