öğrenim hayatımın ilerleyen kademelerinde tanıdığım kişidir. bu durum bir final zamanı farkedilmiştir:
- hayırdır yahu, sesine ne oldu, soğuk bişeyler mi içtin?
+ yok ya sınav zamanı hep böyle oluyorum ben.(kendinin bile zor duyacağı bir kısıklıkla)
- stresten falan mı?
+ hayır hayır, ben notları içimden okuyunca anlayamıyorum. sesli sesli bağırarak okumam lazım.
- yani okuduğunu aynı anda duyman lazım, tek duyuyla algılayamıyorum diyorsun?
+ artık her ne denirse.
+ hmm anlıyorum. geçmiş olsun.
zaman ve mekan farkı gözetmeksizin her şeyi kendine göre alçak, etraftakilere göre yüksek sesle okuyan kişidir. yurtta ders çalışma odasında, kütüphanelerde, sınıfta, evde, dışarda her yerde bolca bulunur. "oğlum içinden okusana!" denildiğinde, "içimden okuyunca anlamıyorum aabi" şeklinde kendini savunur bu şuursuzlar.
çok diretmesi durumunda skerim senin anlamanı denilerek herhangi bir yerden bulunacak meşe odunuyla götünden kan alınması farzdır.
