eve döndüğümde ortaya çıkar genellikle. hele bir de yeğenlerim evdeyse, o zaman kontrolden çıkar.
koşarak üstüme gelen yastıklara bir karateci edasıyla yumruk sallarım, babam bıyık altından güler bize. ama tatlı bir gülüştür o.*
sonra yeğenimin hafif çığlıkları gelir. ufak olanın kıskanç bakışları.
1 saat önce bir kez daha yaşadım bunları, onun mutluluğu var biraz.
düdük ayabası, koca kafalı hüsam, gülele gibi şeyler de söyler kavga esnasında. tadından yenmez be sözlük.
o küçük çocuk. bütün çocukluğu yapıyor bir tek ağlamıyor. ağlayamamaktan başım ağrıyo gözlerim kaşınıyo nasıl birşeydir arkadaş. şimdi o çocuğa sesleniyorum içimdeki. ağlasana kızım!
