bir yalnızlığın en büyük tasviri, bir terk halidir içeride unutulmuş ayak izleri, silinmez kolay kolay, başka ayak izleriyle karışır da seçilemez olur bir zaman sonra, dağdan ağırdır yükü ve insan gücü yetmez bir çaresizliği.
"sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım" satırlarını okumak kadar klişe bir acıdır ki gaipten gelip böler kalbinizi tam ikiye.
