Belki de dertleri gerçekten yok. Ya da her derdi kendi ördüğü duvarların arkasında ustaca hapsedip hayata o duvarın dışından da devam edebilme yeteneğine sahip.
Bu bir küçümseme aracı değil bir özenme sebebi olmalı bence.
Sen ben olamıyoruz diye bunun bir hastalık gibi öne çıkarılması gerçekten saçma.
Herkes her duyguyu benim gibi yaşatacak diye bir kural yok.
Ve derdi olmayana da ne mutlu deyip geçmekten başka olgun bir davranış olamaz.
