kendi çevremden bahsetmem gerekirse müslüman yazarlardır. insanlara müslüman ve kendilerinden olmayan, kafir olanlar diye ayırarak bakarlar. günah adı altında demir çağından kalma ahlak sistemiyle hayatı kutsallaştırmaya çalışarak yaşanmaz kılarlar. birçok anlamsız düşüncelere dalar, şüphe ve melankoli içindeki benliklerine ömür boyu bir çıkış kapısı ararlar. çok huzursuz insanlar, huzurdan hep uzaklar. burada ne kadar zaman geçirdim, şahit olduğum gerçek bu.
hemen hemen hepsi de insanlık, kadın hakları, insan hakları, düşünme hürriyeti, fikri beyan hürriyeti, din ve vicdan hürriyeti gibi değerlerin bilgisinden ve bunların neden var olduğunu tam olarak anlayabilmekten uzaktır. bunlar iyi şeylerdir, bilinmelidir demiyorum. bu her insanın kendi kararıdır.
iyilik ya da kötülükten bahsetmedim...
huzurdan ve kalıcı huzura sahip olamayan insanlardan.
huzursuzlukta çevre, insanlar olduğu kadar dinin de büyük bir etkisi olduğunu düşünüyorum.
