kendimle baş başa olduğum her an aralıksız yaptığım eylem. sadece uyurken ve çalışırken ara veriyorum ve cidden merak ediyorum, başka insanlar bunu ne sıklıkla yapıyor acaba?
yalnız bir adam için dost üçüncüsüdür.
dostoyevski
arada yaptigimdir. bildigin sohbet ediyoruz. bir konuda sikistigimda veya ne yapmam gerektigini bilmedigimde imdadima yetisir. her soyledigi ortaya cikmasada bana akil vermekten cekinmez . deli oldugumu dusunebilirsiniz ama bazen cok mantikli hareket etmemi sagliyor kereta.
ic ses veya degil bilmiyorum, ama butun gun biriyle konustugumu biliyorum. yalnizlik cok guzel derim hep, ben sectim derim, fakat sanirim icten ice bitiriyor beni. ve ben hala, iyiyim boyle diyorum.
