kendi kendine konuşmak en bilinen tarifidir, evde yanlız yaşayan bir insan için normal , psikolojiden zerre kadar haberdar olmayıp yanlızlık hakkında deneyim yaşamamışlara göre ise delirmeye dalalettir.
büyüdükçe sorunlar artar ve anlatacak kişi sayısı gitgide azalır bu sorunsalı çözmenin en iyi yolu içinden sürekli gelen o sese kulak verip ardından derin muhabbetelere girmektir.
duşta başıma gelmiş sorun ? ulan susmuyorda ne geveze bir iç ses, ben diyorum 'işe geç kalıcam hemen çıkmam lazım duştan' o diyor 'lan suda süper ha akşama kadar kalırım burda', yolu düşünüyorum geçecek zamanı düşünüyorum o bana karşı mağazada ki kızın kalçasından bahsediyor? zordur zira bazı iç sesler ummadığınız laflar eder ! hayır insan iç sesiyle küfürleşir mi demeyin hiç oluyor öyle şeyler.
stres atma yöntemi. karşındakine söylemek istediklerini içinden geçirip, cevap alıp rahatlamak. bazen öyle inandırıcı olur ki lan ben bunu gerçekte söyledim mi diye düşünürsün.
her sınava girdiğim zaman kalemi elime aldığımda içimden bir ses neden az çalıştın der. ben de sen çok biliyorsun tarzında iç sesimle polemiğe girer ve sınav süresince kendimden geçerim.
çoğu zaman diyalogdan ziyade monolog olarak gelişip sonlanan konuşmadır.
o bişeyler söyler, yanıt alamaz akabinde çoğu kere haklı çıkar, seslenirim bu kez cevap vermez.
böyle kısır bir muhabbetimiz var.
bazen rahatlatır çünkü konuşma sonunda anlaşmaya varmışsınızdır. ama kararsız kaldığınızda anlaşamadığınız da resmen bir iç çatışmaya döner. ve içinizdeki o ibne ses sürekli o çözemediğiniz mevzuyu getirir önünüze defalarca ısıtılmış bir yemek gibi. her defasında daha iğrençleşir durum.
Genelde bizden daha mantıklı ve daha hoş konuşur ayrıca daha da düşüncelidir bu yüzden gerilmemize neden olur, sinir bozar. Yalnızlığı tam anlamıyla tatmış kişiler için olağan ve sevimli bir durumdur. Dışarıda sizi anlamayan o kadar çok kişi vardır ki yavaş yavaş içinize yönelirsiniz ve mutluluğu bu seste ararsınız. Ne kadar doğru olduğu tartışılır çünkü git gide yalnızlaşmaya, başkalarıyla birlikteyken onlarla konuşmak yerine iç ses ile konuşmaya başlarsınız ve özenle çevrenize bir duvar örersiniz, korunmak istersiniz belki de ama unutulmamalıdır ki kötü hissetmek, hiçbir şey hissetmemekten daha iyidir. insanız insan bu kadar basit işte mükemmel olmak zorunda değiliz hatalarımızla varız, iç sesimizle, dışarıdaki insanlarla birlikte varız.
