birçoğunun karamsar olduğunun gözlemlendiği hallerdir. lan bende bir anormallik var vallahi. birçok şey istediğim gibi gitmiyor "takma olm kafana neler gördük geçirdik her şeyi atlattık bal porsuğu gibiyiz nıhahahaha" diyor. yorgunlukta var tatlı tatlı ama hala "kalk lan in sahile koş floryaya kadar" diyor. yalnızlık çekerken "ne üzülüyorsun lan elini sallasan ellisi" diyor. mutlu iken ise "ne gülüyorsun olm az sonra gelir bir şey" diyor. hep mi tersine bu iç sesim anlamadım bir türlü *
"Adana merkez patlıyor herkez" (asla s değil)
"Dırım dırım, lanat olsun bu hayat, lanat olsun bu sevgim"
"Abu çi çi" şarkılarını çok sık söyler iç sesim.
He bi de, bu en güzeli, "ben yakup, ya onlar kimdi" der. Bunu huzursuz, yabancı ve kalabalık hissettiğimde çok tekrarlar.
iç sesim de benim gibi fazlasıyla ayarsızdır aslında. Ama sonunda "aman be, boş ver" der ve konu kapanır.
içinden korkmayı bırak ve mutlu olmaya çalış. Kendi başına tatile çıktığın için pişman olsan bile tecrübe etmiş olursun, belki de çok güzel geçer bilemezsin ki. Ya başına bi şey gelirse, yok ya gelmez gelmez ya gitmesem mi acaba. Pilavdan dönenen kaşığı kırılsın gideceğim. Of ben napıcam ya çok sıkılırsam. Fotoğrafımı kim çekicek. Neyse foto çekilmem sadece deniz kum güneş kitap falan. Of nasıl geçecek acaba ya.
Gibi sonsuza kadar devam edecek tutarsız bir konuşma halinde.
"hmm kesin öyledir, he amk umurundaydı sanki, çok da umrumda, bu ne ya bunu mu çekeceğim bi de, ya bi git allah 'in geri zekalısı" benimki böyle.
ilk önce feminist camiasından özür dilerim böyle eril bir küfür kullandığım için arkadaşlar sizden de özür dilerim ama cidden bu iç sesim beni rahat bırakmıyor.
