an itibariyle gerçekleşmesine saatler kalmış olan zirvedir. bir kaç saat içinde fotoğraf makinamı da kapıp** yola koyulacağım, yolda kafama yıldırım düşmesi gibi abuk bir durumun gerçekleşmemesi halinde tam saatinde buluşma yerinde olacağım zirvedir...
abberline: çekingen geceyi itekleyerek evinde sabahla seviştirdiğimiz, zirvenin üçüncü bölümü** için evini açan.
burock: dün gece pek konuşamasak da önceden tanışmış olduğum bir yazarı tekrar görmek güzeldi.
beyaz etli prens: aslında iki bölüm olan zirveye vaktinde gelen tek yazar. ekonometrist adayı genç.
kassandra: geçen sefer* olamadığı gibi rakıyı paylaştığımız belki de bir ay sonraki hocamdır.
kiraze: kassandra üzerinden dolaylı davetimizi kabul ederek gelmiş, bizi sevindirmiş hocanım. kassandra ile birlikte sürekli gençleşen hanımdır.
mulayim: yaf ben bu adam için bir şey yazamam ki. istanbullardan geldi, şeref verdi.
ortamci: masadaki tek yaşıtım idi. pek çok ortak arkadaşımız çıktı. tanıştığımıza sevindim.
rurouni kenshin: zirveye birlikte gidip birlikte döndüğüm. ilkine göre zirvesinin oldukça iyi geçmiş olduğunu düşündüğümdür.*
sig adam: henüz tanışmış olmamıza karşın 'gay olsam, sana yavşardım' demekten geri durmadığım sempatik adam. asker oğlu. hiç de sığ bir adam değil, demeye gerek duymuyorum.
tucimania: içki masasında çok kalmamış olsa da zirveye renk katanlardan olmuştur kesinlikle. istanbul'dan sonra bursa'da görmek güzeldi.
uzun zamandır gitmediğim ve benim için son bir kaç senedir otobusle gecerken son derece kazik olan otogarından sadece gazete aldiğim gazate bayisi tadında bir şehirdi bursa.
fakat duhn ve bugun gördümki fevkalade gelişmiş o eski devlet-i al-i osmaniye'nin başkenti sıfati ve ticaret merkezlerinden olma ve şehir olma sıfatını kazanmaya çalısan, sıradan ve içe kapanık bir kasaba (kusura bakmayın ey bursalilar) kimliğinden kurtulmaya calisan bir şehir gördüm. o kaos ve yerlisinin bile cözemediği sehir hizmetlerinin yerini belli standartlaşmaya sisteme bağlayan bir bursa gördüm.
gerci güzelyalı-bursa yolunda maracana spor tesisleri gibi bir yere malik olan (ki benim matrağima gitti) bu şehirde ayni caimada bulundugumuz ammavelakin reel'De simalarini göremediğimiz insanlarin görme sansina sahip oldugum kendimi fevkalade sanli hissediyorum.
güzel bir zirve oldu, her bursali yazari arapsükrüde cumartesi elimle koymuş gibi biliyorum.
fazla teferuata gerek yok, sadece bursa benim anlam kazandi bu zirveden sonra.
eski bir dostla karşılaştığım (bkz: sığ adam), hatta eve atmaya yeltendiğim zirve olmuştur. gayet güzel vakit geçirdiğimi düşünüyorum. iyi ki geldiniz, ayağınıza sağlık (mülayim abi, özellikle sen!..)
gelenlere tesekkurlerimi sundugum gelecegim deyip de bir telefon bile acmadan gelmeyenleri affetmeyecek oldugum ama her seye karsin guzel gecmis zirvedir.
zirve masasında kalmayan, evimde de mülayim, yasakani ve rurouni** kenshin' in katılımı ve keyifli sohbeti ile sürmüş olan zirve. zirvenin her iki ayağı da son derece keyifliydi, katılan tüm değerli dostlara teşekkürler.
yasakani'nin işyerime kadar gelerek beni bulup davet ettiği ve benim "iç iç nereye kadar'la olmaz uzuun bir aradan sonra sözlüğe döneyim ben de." dediğim zirvedir. Yasakani'ye ve katılan herkese hoş sohbetleri için teşekkürler.
sakin sakin mık ta oturuyordum. yasakani şöyle bir önümden geçip pis bir bakış attı, "tanıdım seni, yazar değil misin sen" der gibi. daha doğrusu o anlamda baktığını sonradan öğrendim*. bana ilk başta aramızda bir kız davası varmış da benim haberim yokmuş gibi geldi. tırstım açıkçası. gerçi üflesem uçacak ama elim yara. neyse ben bu adamı nerden tanıyordum derken abberline dostumu gördüm. rahatladım. biraz çay, sohbet derken, bunların asıl niyetleri yavaş yavaş ortaya çıktı, sis perdesi arlanmaya başladı. tophane mophane derken anladım ben zirve havası vardı ortamda. dedi gelir misin, dedim belki bir uğrarım. "sosyal fobimi yenebilirsem gelirim" diyemedim o an. sonra bu gitti. bi kaç arkadaşı aradım. dedim "zirve var lan gelin çok komik oluyor zirveler eğleniriz", onlar telefonu suratıma kapatırken ben yola koyulmuştum çoktan. zaten 10 adım mesafe. mık la arap şükrü arası. derin derin nefesler alıp masaya gittim. aman o nasıl tipler öyle, kafalar bi dünya, boş boş muhabbetler, rahatladım. her tarafı sosyal olsa nolur dedim bunların. fobi mobi kalmadı. şansıma da sığadam ın yanına düştüm masada. sığ sığ muhabbetler, geyikler. biram yarılanmadan sıkıldım bi ara maça daldım. sonra dedim bunlar birazdan leyla olurlar, cüzdan çakmak cep tel. ne varsa toplarım. sonra baktım mülayim taa kalkıp istanbul lardan gelmiş, masada edebiyat öğretmeni falan var, ayıp olur dedim kendimi tuttum. sadece cricket çakmak yürüttüm. burock daha önceden tanıdığım elemandı. beraber tütünden konuştuk. güzeldi. ortamcı yla yeni tanıştık. japonya daki ortamı anlattım ona. şaşırdı bu. "öyle herşeye şaşırma şaşalak olursun" dedim. bu lafıma da şaşırdı. sonra ben bi ara masadan işim var diye kalkıp mojo ya gittim, bir bira da orda içtim biraz eğlenip dansettim sonra geri geldim. zirvenin sonunda insanları zirvenin bittiğine inandırmak için bir buçuk saat geçti. bi grup evde devam ederken bi grup izmir yoluna doğru harekete geçtik. benim evime gidip birer bira içme teklifimi de saygısızca reddettiler. sonra burock beni son görükle dolmuşuna yetiştirdi. gözlerim doldu. ne iyi insan. yoksa izmir yolunda sabaha kadar yürümek zorunda kalacaktım. neyse eve varınca bir bira açıp, balkona çıkıp minderlere serildim, geceyi ve zirveyi düşündüm. katıldığım en güzel zirveydi.
