iç anadolulu olmak; toza, toprağa bulanmak demektir. çünkü ağaçtan, yeşilden mahrum bölgemizdir.yeşile gereken önem verilirse tozdan kurtulurlar. ağaç az olunca güneş ışıkları doğrudan geldiği için insanlar tıknaz ve esmerdirler.
bin yıllık bir geçmişi olmak. sabırlı olmak asla başkasının malında gözü olmamak.ülkenin en zor günlerinde hep başrol oynamak. osmanlı da bile ilk savaşa çağırılanlar onlardır.şehitleri onlar için övünç kaynağıdır. geldiği orta asyadan bütün özeliklerini taşırlar. asla ikiyüzlü değillerdir. ülkemizin en büyük ulemaları buradan çıkmıştır. örnek ise mevlana,hacı bektaşiveli,yunus emre, daha saymakla bitmez. bu ülkenin temel taşlarıdır.çünkü köylerinde 1000 yıllık camiler vardır.
Ankarada en çok ankaralı vardır sonra çorum yozgat çankırı ve kırşehir gelir, aksaray konya kayseri falanda var yani iç anadolu bir nevi ankaradır, denizi yoktur ama melih gökçeği vardır.
