Hakettiği sevgiyi göremeyen o kadar çocuk varki buralarda yaşayan herkes bilir. Ama sevgiyle umutla bakan azalmış yerini artık yorgun gözler almış , hayal kırıklığı , yanlızlık ve korku kalmış bedenlerde. Bu yüzden çocukların yaşamı sokaklarda ve tarlalarda yaralı bir kuş gibi sürüklenip gidiyor.
Çocuklar bu yaralı coğrafyanın acımasız yokluğunda simit satarken boyacılık ve ırgatlık yaparken yaşamın içinde yaşayan sessiz yüreklerin yaşamadığını yaşadılar.
Yaşamın içinde yeni umutlar bekleyerek yeni masallar dinleyerek anlamsız bakışlarla bakacaklar yarınlarına. Yeni umutlar yeşerinceye kadar acılarıyla bütünleşerek yaşayacaklar. Artık bu çocukların umutları bir bardağın içinde sıkışmış. Gelecekleri de tarlalarda , çadırlarda , sokaklarda , ıssız duvarların her karesinde donup kalmış gibi.
