ankarada çok yüksek oranda mevcutturlar yani komşu illerin, çevrenin insanı.
ki bir iç anadolulu olarak, iç anadolu sünnisinin çoğunluğunun akabeli ve çomarize olmalarından ötürü pek sevdiğimi söyleyemem bir de zeka düzeyinin, türkiye ortalamasının altında olduğunu söyleyebilirim. yalnız mesele para oldu mu kafaları paraya iyi basar mesela, ceplerinden beş kuruş söküp alamazsınız. ancak şu da bir gerçek ki, iç anadolu insanı kalleş değildir öyle pek.
Ben de bir ic anadolulu olarak soyleyeyim ki insanı gariptir, çocuğu yalinayaktir. Bu coğrafya insani doymak için gece gündüz çalıştırır bozkirda. Bir hayvan avlayalim ormanda ya da bir balik avlayalim imkani yok. Güzellik yok etrafta. Pancar, arpa, buğday ucra koylerde çalış babam çalış. Neset ertaş da iste böyle çaresiz bir coğrafyanın sesi olmuştur. Anlatmıştır.
üniversite için ankaradan ayrıldığımda anladım ne demek olduğunu. doğup büyüdüğümüz bölgenin kültürü ruhumuza işlemiş. ne kadar çok kızsak da o kadar çok severiz birbirimizi. en iyi biz anlarız birbirimizin halinden.
Hiç sevmem. Değişik insanlar. Bunlar olmasa Türkiye daha güzel bir şey olabilir belki sanmıyorum da belki işte. Gerçi banane ben gittikten sonra ne olursa olsun. daha bir tane iyi insan tanımadım. Tanırsam tekrar düşünürüz ama.
