Öylece kaldı eli havada
inandığından da değil
Canı da acımıyor
Artık acımıyor iç
Beyaz sayfa alıklığı
Hadi ama gönül
Çarp
Sağa, sola, ya da kendine
Çarp
Yaşamak ne zor
Bunca boşken iç
Ya da dolmuşluktan alamazken hiçbir şeyi
içeri
iç tıka basa dolu
Boğuk, tıkanık
Beyaz sayfa şaşkınlığı
Öylece kaldı gözleri sokakta
Aşkından da değil
Mecburiyetten
Hınçtan, korkudan
Aynıdanlığın pas tadından
Yineden; yenilenmeyen yeniden
iç sıkılıyor artık
iç sevmiyor kendini
Alınıp bırakılası var boş bir meraya
Atılası var boş kuru bir kuyuya
Tulumbanın yardıma yetişemeyeceği çorağa
Oraya, buraya
Kendine fazla beden
Eller ne ağır
Ayaklar kurşun
Kalp kana amade
Gönülden biçare
içse de sabaha kadar
Sonrası hep gece
iç bulanık, iç kuytu
iç ifadesiz
içsen bir türlü
içmesen
iç sen eğer çok istersen;
Ya da boş ver en iyisi içme sen
umman. iç; dahili, batıni diye başlarsınız, bakarsınız ucu bucağı yok. ukteyi de içine alır. iç algı, iç çelişki, iç duyu-duyarlık ve ve bitmez tükenmez felsefi-psiko kavram.
sıradan kullanışı; içim sıkılıyor, içten-samimi, içimde ukdedir son defa görememiş olmak onu.
