kalbimin attığı, her gece bana kilometrelerce uzaktan göz kırpan şehrim. hep özlerim ama bu sefer çok özledim. aklıma getirmemeye çalışıcam, aklımdan çıkartabilirsem eğer.
bekirpaşa denen ve 50 inegöl köfte'nin 3; kola + et dönerin ise 1 liraya satıldığı bir semti bulunan yer.
evet şu an burdayım ve izmir'e dönmeyi çok ama çok arzuluyorum.
''rahat ol,her türlü'' sözünün dillere pelesenk olduğu,üniversiteyi okuduğum ve istanbula gelmek istemediğim güzide şehir.bir de Kocaelispor otobüslerinin üzerinde yazan slogan:'' KOCAELi'Yi SEViYORUM''.
kendine ait bir dili olan, apaçiden geçilmeyen, sokakta yürüdüğünüzde 3 adımda bir sözlü taciz edildiğiniz, yahya kaptan dışında pek sevdiğim yeri olmayan, ilginç ve bir o kadar da değişik memleketim.
umuttepe-çarşı güzergahında çalışan kimi toplu taşıma aracı şoförlerinin; herhangi bir yolcuya sormaksızın, yüksek desibelde ilahi dinlettiği, bir kaza olursa, abdestli, namazlı olmayan insanı, en azından ilahi ile yollayalım mantığında oldukları kent. tez elden ihbar edilmeli, tenkit edilmelidirler.
Havası pis bir şehrimizdir.Denizi vardır; ancak yüzmek için değil bakmak içindir. Açık renk jean giyenleri meşhurdur. Öyle bir şehrimiz. Hala orada büyüyorum.
