Oradaki arkadaşlarımı mı yoksa izmitin direkt kendisini mi özlediğime bir türlü karar veremediğim kocaelinin merkez ilçesi.
Hayatımın en saçma anılarına ve üniversite yaşantıma ev sahipliği yapmış yer.
Çançan kafe, crash borsa bar, 262...
Her yer, herkes tanıdık, her yerde evimde gibi hissederdim. Bazen de bu kadar fazla tanıdıklık bunaltırdı ama olsun, güzel zamanlarım oldu.
20 kasım 1918 günü ingilizler, sonrasında Yunanlar tarafından işgal edilen, 28 Haziran 1921 günü ise Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün önderliğinde, Milli Mücadele'nin yılmaz gücüyle işgalden kurtarılan izmit'in kurtuluş günü kutlu olsun.
Hayatımın dolu dolu dört, kesik kesik de iki senesini almış kocaelinin merkez ilçesi.
Üniversite diye giden bir şekilde orada kalıyor, giren çıkamıyor, çıksa bile aklı kalıyor.
Çok güzeldir ama... Yürüyüş yolunda serbeslerden dondurma alıp dolphine kadar manasızca yürüyüp ordan geri yenicumadaki yeni nesil kahvecilere dönüp oturup uzun uzun kahve içerken gelen geçen tanıdıklara sohbet etmek, geyik yapmak... aah ah. Özledim.
