genelde izmit in içinde yaşayan gençlerin dandirik dündirik konuşmaları bu şehrin karakter öğelerinden sayılır ama yanlıştır. çünkü köylerin nüfusu şehri kat be kat aşar ve gençlerin konuşmaları maalesef düzgün istanbul Türkçe ne çok yakındır.
maalesef dedik sebebi de izmit köylerinde konuşulan dildeki, macır, gürcü, Karadenizli karışımı veya bunların tek tek Türkçe yi etkilemiş hali şahaneydi, kayboluyor. belkide kaybldu.
mesela şu kısa diyaloğa bakın.
-nereye hızlandın böle
+yaşamaa gidiyom adaş.
kerpiç evlerden bahsedilmiş ya. açalım konuyu biraz.
bu evler 80 lere kadar epey yaygındı. mesela sarımeşe köyü vardı, neredeyse tamamı kerpiçti.
ve çok optimum mimari ile inşa edilmişti.
duvarları 50-60 cm kalınlığa kadar kerpiçle örülmüştü. üzeri 5-10 kalasların arasına gündöndü sopası konularak çamurla imal edilmişti. neden gündöndü sopası, çünkü gündöndü ekerlerdi.
işte bu tarz kullanımlarla optimum mimari içerirdi.
yani bugünkü parayla 5000 tl ye şahane bi ev yapılabilirdi.
ha bak ekleyelim. sundurma olmazsa olmazıydı oralarda balkona sundurma denirdi.
ne tatlıydı ya. yazın kavurucu güneşte içine atarsın kendini, ohh serin serin. mis gibi kireç kokusu,sessizlik. akşam düğünde konuşacağın kızları düşünürsün. fasuleye kaşık sallarsın. az tatlı ama mis kokulu bostanın sadece göbeğini yersin. karpuza direk bostan derlerdi.
nerden nereye amk. şimdi hepsi alışveriş merkezlerinden çıkmıyor.
