beni pek bir rahatsiz eden bakistir. bakis acisidir.
sozlukte gordugum ve bir sene sehir disinda okudugum sure icersinde farkettigim kadariyla izmirli olmayan ve izmir'de bulunmamis dostlar; izmirli kadinlarin hepsinin gotu acik dolastigini, otobuslerimizde kesisen ciftler icin ayri bir seks kabini oldugunu, herkesin gunde 5 kere kur an yaktigini, ataturk cumhuriyet laiklik kelimeleriyle bezenmis ilahiler okuyup kendimizden gectigimizi, ahlak polisinin parklarda sevismeyen ciftlere ceza kestigini falan saniyor.
-hede hodo.
+hodo hede.
-ee nerelisin abi ?
+izmir'liyim yav, sen nerden ?
-oo..o izmir ha, ne sanslisin, bidi bidi. ( bildigin pic muamelesi ceker )
+yeter amugagoyim lan, delirttiniz adami, ciplak dolasmiyoruz biz izmir'de!
(yazar burda icsel bir celiskiyide cevaplandirmis ve "eskisehir'de neden dogru duzgun arkadas edinemedim ki lan" sorusuna da kendiliginden cevap bulmustur)
evet izmir'in bir sozde dinsiz imaji vardir ancak, bunun tek sebebi insanlarin inanmadiklarini daha rahat ifade edebilmesidir, cogunlugun bir dine bagli olmamasindan degil. hani, orta kesim burjuvasi bir ailede buyudum, anadolu lisesine gittim, okumus, etrafina gore, bir gorece bilen bir cevrem vardi falan, ve tanidiklarimin cogu inanirdi.
evet, izmirlilerin nefret bir kendilerini begenme huyu vardir, bu kesinlikle dogru. izmirli sovenizmi diye bir sey kesinlikle var, ben hissediyorum, ben rahatsiz oluyorum, tiksiniyorum. ama bunun sebebi yine surekli olarak izmir'e laf atan dostlar. yani birinin size "aha bunlar dinsiz" baska birinin de "aha bunlar ataturkcu, orducu, militarist. dini ataturk" dedigini dusunun, e dolayisiyla, dislanmis olan bir topluluk kendini, kendiliginden ozellestirmeye basliyor. tipki ilkokuldaki nasil basladigi belli olmayan kavgalar gibi. bir birini tetikleyen 2 tufek.
isin ozu a dostlar, evet akdeniz insaniyiz, evet biraz daha rahatiz, ama "dur" genelleme yapiyorum ben. iste bakin ben de dustum ayni hataya, -hakketten ilk ve tek seferde yazdim bu paragrafin ilk cumlesini- yok bilmemneyiz falan fisman diye. yanlis, yok oyle genel bir cerceve, bol bol basi kapali kadin da var, minisini giyip dolasan kadin da, bundan rahatsiz olani da var, oh ne guzel diyeni de, parkda bira iceni de var, parkda bira iceni doveni de. ama oyle kolay degil tabi sarhos adami dovmek, ben bile -dunyanin en korkak insani- aslan kesiliyorum lan icince, pek ilginc oluyorum, neyse.
isin ozunu yine kacirdigim icin hepinizden ozur dileyip, bu entry i burada kapatiyorum.
izmir'e değil de, narsist megaloman izmirlilere ve onların izmir geyiğine bakışları pek iyi değildir. notumu da düşeyim, akp'li falan değilim, hemen ona yoruyorlar çünkü artık. istanbulluyum kardeşim.
çok narsist bir halkı olan izmirlileri buradada farkediyoruz.
aslında izmir iyidir hoştur ama kendini övmeyi marifet bilen insanlarından kaybediyor.
yoksa severim yani. **
izmirliler'in laikliğe, modern yaşama sahip çıkması, hoş güzel. bununla gurur duymaları da yadırganamaz, sonuçta doğru olanı seçmişler.
ama internette dolaşan ve izmirliler'in birbirlerine ve tanıdıkları herkese gönderip durduğu, "yok efendim biz simite gevrek deriz, çekirdeğe çitlembik, hedeye hödö deriz, bu yüzden ari ırkız" gibi zorlama övünç gösterileri çok gereksiz kaçıyor.
o zaman elin diyarbakırlısı da "biz öyle iki üç kelime değil, komple farklı bir dil kullanıyoruz. o zaman biz daha ari bir ırkız" diyebilir.
farklı olmak ve farklılıklar güzeldir. ama bu farklılığın kendisini diğerlerinden üstün yaptığını zannetmek en çok izmirliler'in düştüğü bir hatadır.
istanbul'luların alışmışlıkları, şımarmışlıkları, hayır en popüler ben olmalıyım bakış açısı ile izmir'e demediklerini bırakmamalarıdır bir örneği de..
bir benzeri paris ile marsilya*, new york ile los angeles arasında yaşanır.
akp'lilerin izmir'e sataşmalarına ise hiç girmiyorum.
