Konaktan vapurla Karşıyaka ardından alsancak yapmayı, Kordonda yürümeyi, çimlerde çekirdek çıtlamayı, kıbrıs ş. alışveriş yapmayı, ardından kaçak içkini alıp eve dönmeyi özlemektir.
şu an yaşadığım durumdur. ah be izmir'de olmak vardı. boyoz-yumurta yapmak vardı. akşam kordonda içmek vardı. kordondan sonra bornova'da eritme yemek vardı be. çok özledim be sözlük. kalbim izmir'de kaldı.
daha geçen gün hamile bir köpeğe tecavüz edenlerin bulunduğu 'modern' geçinen ama modernlikle alakası olmayan yeri özlemektir. malawi'nin herhangi şehri bile izmir'den çok daha moderndir aziz kardeşlerim.
canınızı yakandır.burnunuzda tüter izmirin deniz kokusu,simite gevrek demeyi özlersiniz,en güzel günlerinize duyulan hasrettir izmir.kelimeler kifayetsiz kalır,isyan eder,vücut bulamaz dilinizde bunu anlatabilmek için.ama izmiri özlemenin en güzel tarafıda ona kavuştuğunuz andır.çok özledim be izmir seni........
kimsenin ne giydiğine,nasıl davrandığına bakmadığı,saatin kaç olduğunu tınlamadığı refah bir sehri özlemek...hele aylardan nisan mayıssa...kokusu burnuma geldi şimdi.
bugün eve dönüyordum.bir gevrekçi gördüm."sıcaaaaak,yeni geldi çoook sıcaaaak" naraları atarak müşteri toplamaya çalışıyordu.yanından yürüyüp devam ettim.20 metre geçtikten sonra içim içimi yedi ve geri döndüm.
BTG:abi iki gevrek sarsana.
simitçi:!!???
BTG:simit yani simit kahretsin simit.
simitçi:...
izmir garip bir şehir, insanı kendine bağlama yönünden istanbul'a benziyor.
izmir'e bir kere gece gittim ama o günden beri özlüyorum. Allahtan sabah görmemişim, yoksa kordona yapışıp kalacaktım demek.
edit:..bir kere gece gittim. Şimdi bu cumle devriğin dik alası olmuş. Yanı efendım, bir kere gittim, ondan da geceydi, 2 saat durduk döndük gibi birsey anlatmaya calışmıştım.
kimsenin umurunda olmamak, kimsenin hakkınızda yorum yapma gereği duymaması, kimsenin sizi size anlatmaya kalkışmaması, kimseyle göz göze gelmeden saatlerce dolaşmak şehirde, kibar insanlar, yolda sizi ezmeye çalışan değil; size yol vermeye çalışan şoförlerin olması, size yol tarif etmeyi bırakıp sizi gideceğiniz adrese götürmeye çabalayan insanlar ve evt , bornova metrodan küçük parka giriş, oturup küçük parkın ortasında bira içebilmek, , sosda çay içmek, alcancak mika da beyaz şarap yudumlamak, esnafla sohbet etmek, korkmamak insanlardan , beri blues da levent'i dinlemek, ıslak ıslak , tamirci çırağı , sweet dreams diye bağırmak onlarca insanla beraber, barda dans eden tek kişi olmamak, eğlenceyi dungeonda; geceyi saat 4 de evde kahvaltı yaparak bitirmek. (bkz: basit şeyler)
kilometrelerce uzakta, alakasız bir şehirde, dışarı çıkıldığında kalbe doğan özlemdir, tutkudur.
markete sigara almak için girersiniz, vern schillinger' e çalan bakışlarla sigara veren kasiyer, izmir' in güleryüzlü esnafını aratır.
arap şükrü' ye girip çevreye bakarsınız, başları her daim havada, gözleri dimdik ilerde kızlar, izmir' in her daim gülümseyen güzeller güzeli kızlarını aratır.
sıkışmış trafiğin içinde, dolmuşun içinde, izmir' in akan trafiği, kırmızı ışıkta beklemeyi bilen insanları aklınıza gelir, içinizi çekersiniz.
bir de sadece ege' nin değil, avrupa' nın en güzel ve en etkileyici liman şehirlerinden birinden koptuğunuz hatrınıza düşer, kafayı yiyecek gibi olursunuz.
--spoiler--
izmir' e bir kez ayak basan, kalbinin bir parçasını mutlaka orada bırakır.
--spoiler--
istanbul'dayken değil özlemek akla bile gelmeyecek şehirdir taki trafikten bunalana, sevdicek burunda tütene kadar. taksimden binilen otobüs 3 saat sonunda oturduğunuz mahale yaklaşır işte bu süre zarfında izmirden güzel yer yoktur. istanbulumun boğazıyla karşılaştırılmayacak kordonu, akşamüstü batan kızıl güneş fonda, elinizde biranızla siz ve sevgiliniz kartpostal tadında canlanır gözünüzde. işte on an izmiri özlersiniz.
