dün esenboğa havalimanına indiğim andan itibaren sürekli kafamı kurcalayan düşüncedir. izmirde geçirdiğim bir kaç günün etkisinden kurtulmam sanırım biraz zaman alacak. (bkz: ah izmir ah)
hem bati hem sakin cok mantikli bir dusuncedir bu dusunce. belki bir de bir is kurarsin cafe tarzinda bir yer acarsin kordon boyu yurursun denize mi girmek istedin atlar arabaya bir saatlik yol gidersin denizine girersin... ama gel gor ki kopamiyor insan bir kere geldi mi istanbul a...
