12 yıldır beyoğlu st. antuan kilisesinin önünde, üniversiteyi kazanıp da anadolu'dan ilk defa istanbul'a gelen ve lan madem üniversiteliyim, gideyim de şu kilise nedir bir göreyim diyerek merakla gelen gençlere ince uzun 1 tl'lik mumları 5 tl'ye satan ve onlar dileklerini diledikten sonra tekrar üfleyerek söndürerek bu mumları tekrar satmaya çalışan bir özel girişimin yaşam koçluğunu yapmaktayım. evet sevgili arkadaşlar, şaka bir yana, mum dikerek dilek dilemenin anlamı "ışığınız hiç sönmeyecek" manasındadır. bırakınız insanlar ölülerini istedikleri gibi yad etsinler. ben mesela çölemerik'te insanların kamyon lastiklerini yaktıklarını gördüm. çok şaşırdım ve yerel adetlerin ne güzel olduğunu düşündüm. bir arkadaşa sordum. "ula ne adeti gurban olduhum, onlar hırkızlar, lastiğin içindeki telleri hurdacıya satacaklar" dedi.
tabi ki bana sormayacaklar. benim sitemim insanların beyanları ile davranışlarının çelişmesine. gerçi bu açıklamaya ihtiyaç yok, sizde gayet net bir şekilde farkındasınız ne demek istediğimin ama, neyse.
başlığın olması gereken hali, "izmir depreminde şehit olan vatandaşları mum yakarak anmak" şeklindedir.
yine izmir'de gerçekleşmiş, bir grup izmirli depremde yıkılan rızabey apartmanı önünde mum yakarak göçük altında can veren şehitlerimizi anmışlar. kimileri için bu durum normal olabilir.
lakin beni şaşırttı, vefat eden insanları mum yakarak anmanın bir hristiyan adeti olduğunu düşündüğüm için. yanlışım olabilir, bu adet hristiyanlara özgü olmayabilir ama şu an için edindiğim bilgi bu yönde.
işte tamda bu yüzden kendine, "müslümanım" deyip acını ve kederini mum yakarak ifade etmek biraz ironik geldi bana.
